Rozpoznawanie autyzmu u dzieci

Autyzm z definicji można zdiagnozować tylko wtedy, gdy objawy pojawią się przed ukończeniem 3. W rezultacie autyzm jest zwykle diagnozowany u dzieci - często u dzieci w wieku trzech lat lub nawet młodszych. Tak, są okoliczności, w których autyzm jest diagnozowany u nastolatków lub dorosłych, ale średni wiek rozpoznania wynosi od trzech do sześciu lat.

Agrobacter / istock

Ponieważ autyzm jest zwykle diagnozowany u młodzieży, wiele osób uważa go za zaburzenie wieku dziecięcego. W rzeczywistości większość programów, terapii i wsparcia jest dostępna tylko dla dzieci z autyzmem i ich rodziców. Ale bardzo rzadko zdarza się, aby dziecko, u którego prawidłowo zdiagnozowano autyzm, utraciło tę diagnozę jako osoba dorosła. Zdecydowana większość dzieci z autyzmem wyrasta na dorosłych z autyzmem.

Jak wygląda autyzm u dzieci?

Mówią, że jeśli spotkałeś jedno dziecko z autyzmem ... spotkałeś jedno dziecko z autyzmem. To powiedzenie, na dobre lub na złe, jest absolutnie trafne.

Nie można rozpoznać dziecka autystycznego po jego wyglądzie Dzieci autystyczne nie różnią się od nikogo innego. Dzieci z autyzmem mogą być ciche lub rozmowne, bystre lub intelektualnie wymagające. Ich zachowania mogą wahać się od dziwacznych do agresywnych. Mogą radzić sobie dobrze w nauce lub mieć poważne trudności w uczeniu się.

Wszystko to jednak powiedziawszy, dzieci z autyzmem mają pewne wspólne cechy. Należy jednak pamiętać, że autyzm jest wszechobecnym zaburzeniem rozwojowym, co oznacza, że ​​żaden pojedynczy objaw lub zachowanie nie może samo w sobie sugerować autyzmu.

Ważne jest również, aby pamiętać, że te różnice muszą być znaczące, aby kwalifikować się do diagnozy autyzmu. Muszą ingerować w zdolność dziecka do robienia zwykłych rzeczy, nawiązywania przyjaźni lub odnoszenia sukcesów w szkole. Na przykład typowe dziecko może być ciche i nieśmiałe - a to może martwić jego rodziców. Ale jeśli dziecko jest w stanie odpowiednio reagować, gdy się do niego zwraca, odpowiadać na pytania, gdy jest zadawane, i radzić sobie z codziennym życiem bez większego wysiłku, jego cicha nieśmiałość jest bardziej prawdopodobną cechą charakteru niż oznaką autyzmu.

Jak więc wygląda autyzm?

• Dzieci z autyzmem prawie zawsze mają jakąś różnicę w mowie. Mogą w ogóle nie mówić, mają opóźnienia w mówieniu, mówią z niezwykłą prozodią (na przykład brzmiącą płasko) lub mogą dosłownie zapamiętywać i powtarzać przemówienia z telewizji. Mogą też mówić bardzo szybko, powtarzać to samo w kółko ponownie, lub użyj niepoprawnej gramatyki, kiedy powinny być wystarczająco dorosłe, aby mówić poprawnie.
• Dzieci z autyzmem zawsze mają trudności w komunikacji społecznej. Ponownie, mogą one pojawiać się na wiele różnych sposobów. Mogą nigdy nie chcieć z nikim wchodzić w interakcje, woląc kręcić się, ustawiać przedmioty w linii lub nieustannie spłukiwać toaletę, lub mogą chcieć wchodzić w interakcje przez cały czas i nie mieć pojęcia, kiedy wystarczy. Mogą nalegać na postawienie własnej drogi i cały czas podążać za własnymi interesami lub mogą być bardzo bierni. Dzieci z autyzmem zwykle potrzebują więcej czasu niż ich typowym rówieśnikom na naukę zabawy z innymi dziećmi, a nie w ich pobliżu.
• Większość dzieci z autyzmem ma jakąś dysfunkcję sensoryczną. Mogą pragnąć głośnego hałasu, uścisków, mocnych smaków lub silnych zapachów lub ich unikać. Mogą być bardzo wrażliwe na światło lub łatwo rozpraszać się przez ciche dźwięki i ruchy. Niektóre dzieci z autyzmem są bardzo zestresowane bodźcami sensorycznymi, których inni mogą nawet nie zauważyć - lub niektórymi dźwiękami (piski, odgłosy zwierząt, płacz niemowląt).
• Dzieci z autyzmem często (choć nie zawsze) poruszają się inaczej niż inne dzieci. „Stimy” (skrót od samostymulacji) są powszechne i mogą wyglądać dziwacznie. Na przykład, podczas gdy typowe dzieci mogą ssać kciuki, obgryzać paznokcie lub kręcić włosami, dzieci z autyzmem częściej machają rękami, biegają na palcach lub kołysz się w przód iw tył. Dzieci z autyzmem są również bardziej skłonne do sztywnego chodzenia z rękami unieruchomionymi po bokach lub biegania niezręcznym chodem. Mogą być niezdarne i mieć trudności z rzucaniem, łapaniem, pisaniem lub rysowaniem.
• Dzieci autystyczne zachowują się inaczej niż ich typowi rówieśnicy. Podczas gdy typowe dzieci mogą wpadać w złość, aby znaleźć własną drogę (lub ponieważ są zmęczone lub głodne), dzieci z autyzmem są bardziej narażone na krach lub napady złości, ponieważ są przytłoczone, sfrustrowane lub nie mogą komunikować się ze swoimi potrzebami. być „młodym jak na swój wiek” i trzymać się „dziecięcych” zainteresowań znacznie później niż ich rówieśnicy.
• Zachowania też są inne. Dzieci z autyzmem często „wytrwają”, co oznacza, że ​​powtarzają lub robią to samo w kółko w dokładnie ten sam sposób lub „utkną” na myśli, pomyśle, interakcji lub pragnieniu. Często rozwijają się w rutynowych czynnościach i bardzo się denerwują, gdy zmieniają się normalne procedury. Jest bardziej prawdopodobne, że będą emocjonować się pozornie małymi rzeczami. Nawet dobrze funkcjonująca animacja z autyzmem może nagle wybuchnąć płaczem z powodu zmiany planów lub zapomnianej butelki z wodą. W niektórych przypadkach dzieci autystyczne mogą być agresywne, znęcać się nad sobą lub uciekać (tzw. „Ucieczka”) bez wyraźnego powodu.
• Dzieci z autyzmem bawią się inaczej niż inne dzieci. Mogą bawić się samotnie i mieć trudności lub wręcz niemożność nawiązania kontaktu z innymi dziećmi. Mogą „bawić się”, organizując lub ustawiając przedmioty w szeregu, wkładając je do pojemników lub wędrując po podwórku lub placu zabaw wyrzucając brud w powietrze. Jest mało prawdopodobne, aby grali w towarzyskie gry w „udawanie”, takie jak „dom”, i mogą mieć trudności z przestrzeganiem reguł sportu, takiego jak piłka nożna czy baseball.

Dlaczego ważne jest rozpoznanie autyzmu u dzieci

Istnieje kilka powodów, dla których ważne jest, aby rozpoznawać, diagnozować i leczyć autyzm u dzieci. Oto tylko kilka z nich:

• Wykazano, że wczesne i intensywne leczenie skutecznie poprawia rozwój dziecka.Im mniej i łagodniejsze są objawy Twojego dziecka, tym lepiej będzie ono mogło uczestniczyć w integracyjnych programach szkolnych i doświadczeniach społecznych.
• Zrozumienie przyczyn zachowań i wyzwań Twojego dziecka może pomóc Ci lepiej zrozumieć, czego Twoje dziecko potrzebuje, aby odnieść sukces.
• Szkoły i firmy ubezpieczeniowe zapewniają dzieciom z autyzmem szeroki wachlarz bezpłatnych usług, które nie byłyby dostępne dla dzieci z „opóźnieniami”.
• Ubezpieczenia społeczne i inne agencje mogą być w stanie pomóc Ci spełnić szczególne potrzeby Twojego dziecka.
• Autyzm jest obecnie tak szeroko znany, że wiele organizacji non-profit i korporacji specjalizuje się w zaspokajaniu potrzeb rodzin z dziećmi autystycznymi. Kiedy zrozumiesz diagnozę swojego dziecka, szybko odkryjesz programy przyjazne dla autyzmu, od drużyn sportowych, przez wieczory filmowe, po specjalne dni w zoo.
• Znając diagnozę swojego dziecka, możesz znaleźć programy i grupy wsparcia oraz spotkać rodziców z podobnymi wyzwaniami. Nie tylko odkryjesz zasoby, o których nigdy nie wiedziałeś, ale możesz także znaleźć nowych przyjaciół - zarówno dla siebie, jak i dla swojego dziecka.

Jeśli myślisz, że Twoje dziecko może być autystyczne

Opierając się na powyższym opisie, możesz uważać, że Twoje dziecko powinno zostać ocenione pod kątem autyzmu. Jeśli o to chodzi:

• Przeczytaj trochę więcej o objawach autyzmu, aby upewnić się, że dokładnie rozumiesz, czym autyzm różni się od innych wyzwań rozwojowych.
• Porozmawiaj ze swoim pediatrą, aby dowiedzieć się, czy zgadza się z twoją oceną - i poproś o zalecenia dla lekarzy lub klinik, które mogą przeprowadzić ocenę. Jeśli twój pediatra nie zgadza się z tobą, upewnij się, że rozumiesz dlaczego i upewnij się, że się z tym zgadzasz. Jeśli się nie zgadzasz, przejdź do następnego kroku.
• Porozmawiaj z okręgiem szkolnym, aby ustalić, czy mają udogodnienia do bezpłatnej oceny Twojego dziecka. Jeśli nie, mogą polecić klinikę lub lekarza, z którym współpracują.
• Wybierz lekarza lub klinikę i umów się na wizytę.

Nie wstydź się poprosić o ocenę. Jeśli Twoje dziecko jest autystyczne, z pewnością postąpiłeś właściwie. Jeśli Twoje dziecko ma opóźnienia lub wyzwania, które nie kwalifikują go do diagnozy autyzmu, odkryłeś te problemy i możesz je leczyć. Jeśli Twoje dziecko po prostu rozwija się inaczej, możesz uspokoić swój umysł.

Krótko mówiąc, ocena może tylko pomóc. A skoro badanie dziecka jest zazwyczaj możliwe za darmo, co masz do stracenia?