Kiedy ostatnio rozmawiałeś ze swoim lekarzem o kupie? Nawet dla nas, którzy często odwiedzają nas z fibromialgią i zespołem chronicznego zmęczenia, rzadko dyskutujemy o tym, co robimy w łazience lub o częściach ciała z nimi związanych.
Marlene Ford / Getty ImagesWstyd i cisza związane z problemami z jelitami i pęcherzem to coś, z czym musisz się zmierzyć i przezwyciężyć. Czy wiesz, że oprócz zespołu jelita drażliwego (IBS), pacjenci z fibromialgią i zespołem przewlekłego zmęczenia są szczególnie podatni na bolesne schorzenie pęcherza zwane śródmiąższowym zapaleniem pęcherza (IC)? własne, a wiele osób, które na nie cierpią, boi się znaleźć się w sytuacjach, w których mogą nie być w stanie dotrzeć do łazienki na czas.
Objawy
Powinieneś zapytać swojego lekarza o IBS, jeśli masz niektóre z następujących objawów:
- Bóle brzucha ustępujące po wypróżnieniu
- Regularna biegunka lub zaparcia (czasami naprzemiennie)
- Gaz i wzdęcia
Oprócz tego należy jednak poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek zmiany w wypróżnianiu. To często znak, że coś poszło nie tak w twoim systemie. Może to być również efekt uboczny leków lub suplementów.
Należy pamiętać, że ból pęcherza i inne problemy z oddawaniem moczu nie są objawami fibromialgii ani zespołu chronicznego zmęczenia. Mogą to być jednak objawy IC. Inne objawy IC obejmują:
- Bolesne oddawanie moczu (często błędnie diagnozowane jako infekcja dróg moczowych)
- Pilne i częste potrzeby (osiem lub więcej razy dziennie)
- Ból miednicy
- Ból po stosunku
Jeśli podejrzewasz, że masz IC, nie zapomnij powiedzieć o tym lekarzowi. Jest to rzadkie, tak wielu z nich nigdy wcześniej go nie spotkało i nie rozpozna go. (Jeśli ból jest głównie związany ze stosunkiem, należy również zapytać lekarza o wulwodynię, która również jest częsta).
Dlaczego wstyd?
Pamiętasz, kiedy słowa „siusiu” lub „kupa” były najzabawniejszymi rzeczami na świecie? Rozrywka komediowa jest pełna żartów, które generalnie tracą na atrakcyjności, gdy się starzejemy. To dziwne, że najpierw uważamy te problemy za zabawne, a potem okaleczamy ze wstydu, gdy jesteśmy na tyle dorośli, że coś im się nie udaje.
Kiedy patrzysz na proces uczenia się dzieci, możesz zobaczyć, jak to się rozwija: po pierwsze, świętujemy każde zwycięstwo w łazience i uczymy je słów, aby komunikować się o ich potrzebach związanych z nocnikiem; potem, kiedy zaczną używać tego słownictwa, żeby być zabawnym, mówimy im, że jest złe; kiedy rozpoczynają szkołę, dowiadują się, że „słowa z łazienki” nie są dozwolone w klasie.
Kiedy dzieci uczą się korzystania z nocnika, każdy komunikat, jaki otrzymują, brzmi: „To jest obrzydliwe i brudne, a my o tym nie rozmawiamy!” Nic dziwnego, że niechętnie o tym wspominamy, zwłaszcza w najpoważniejszym z miejsc: w gabinecie lekarskim.
Przygotowanie do rozmowy
Więc możesz poczuć się zawstydzony, myśląc: „Ale jak mogę o tym poruszyć?” Możesz zostać okaleczony przez strach przed tym, jak niezręczne byłoby to.
Chcesz wiedzieć, co jest bardziej prawdopodobne? Że twój lekarz nie zareaguje inaczej, niż gdybyś powiedział: „Hej doktorze, boli mnie kolano”. Dla ludzi, którzy pracują w branży medycznej, jest to po prostu coś, z czym masz do czynienia, więc nie dostajesz tak nieprzyjemnej reakcji, jak kiedy poruszasz temat tabu w otoczeniu społecznym.
Jeśli nadal nie możesz sobie wyobrazić rozmowy z lekarzem o pewnych objawach, spróbuj następujących rzeczy:
- Zapisz swoje objawy, aby gabinet lekarski nie był pierwszym miejscem, w którym próbujesz je wyrazić.
- Poszukaj terminologii medycznej, aby zastąpić słowa, których nie chcesz wypowiedzieć.
- Poćwicz głośne wypowiadanie objawów.
- Jeśli nadal nie możesz się zmusić do powiedzenia ich lekarzowi, po prostu przekaż mu swoją listę.
Słowo od Verywell
Ważne jest, abyś był świadomy tego, co dzieje się ze zdrowiem Twoich jelit i pęcherza, i aby poinformować lekarza, co się dzieje. Stan twoich odpadów odzwierciedla stan twojego ogólnego stanu zdrowia i nie możesz pozwolić, aby problemy rosły i jątrzyły się, ponieważ wstydzisz się o nich mówić.
.jpg)
