Stres to reakcja organizmu na zmianę, która wymaga dostosowania lub reakcji fizycznej, psychicznej lub emocjonalnej. Stres może pomóc ci stać się silniejszym - jak na przykład w przypadku intensywnych ćwiczeń - lub może osłabić twoją zdolność radzenia sobie. Stres może zmotywować cię do osiągnięć lub może powodować depresję, lęk i inne problemy zdrowotne.
Oczywiście umieranie jest stresorem, podobnie jak wiele innych problemów związanych ze śmiercią. Jest to stresujące zarówno dla osoby umierającej, jak i dla opiekuna. W podstawowym sensie umieranie to największe zmiany, jakie ktokolwiek będzie musiał dokonać. Dla opiekuna może to również wymagać ogromnych zmian w relacjach (np. Dziecko staje się opiekunem), nie wspominając o skomplikowanych zmianach w rutynie, nowych obowiązkach i nie tylko.
Jamie Grill / Getty Images
Stres związany z procesem umierania
Umieranie to bardzo osobiste doświadczenie, a poziom stresu związanego ze śmiercią będzie się radykalnie różnić w zależności od osoby. Niektóre z czynników, które będą miały znaczenie, obejmują:
- Wiek i poczucie „spełnienia”. Starsza osoba dorosła, która czuje, że żyła pełnią życia, czasami (choć nie zawsze) czuje się bardziej komfortowo z myślą, że życie dobiega końca.
- Poziom dyskomfortu. W niektórych przypadkach połączenie różnych czynników umożliwi przeżycie procesu umierania w domu we względnym komforcie. W innych przypadkach proces jest fizycznie bolesny i wyczerpujący.
- Poziom zaniepokojenia czynnikami zewnętrznymi. Czy wystarczy pieniędzy na pokrycie kosztów opieki i kosztów końcowych? Czy osoba lub osoby sprawujące opiekę będą przeciążone? Czy są obowiązki, z którymi musi się uporać umierający?
- Rozważania duchowe. Dla niektórych umieranie jest naturalną częścią życia; dla innych jest to „powrót do domu”. Dla niektórych jest to jednak przerażająca perspektywa.
- Punkt, w którym znajdujesz się w procesie umierania. Zazwyczaj osoby, u których przedstawiono ostateczną diagnozę, przechodzą pięciostopniowy proces, w którym doświadczają szerokiego zakresu uczuć. Stres jest związany z niektórymi z tych etapów, dopóki jednostka nie będzie w stanie pogodzić się z faktami.
To naturalne i normalne, że osoba umierająca doświadcza pewnego poziomu lęku i depresji, a tłumienie tych emocji - czy to medycznie, czy w inny sposób - jest zwykle niepotrzebne i może być szkodliwe. Problemy pojawiają się, gdy umierająca osoba doświadcza patologicznego (ciężkiego) poziomu depresji i / lub lęku, które uniemożliwiają jej czerpanie radości i uczestniczenie w zajęciach, które zazwyczaj lubią. Ponadto istnieją problemy natury biologicznej, które mogą powodować problemy z nastrojem i / lub fizyczne, które przeszkadzają w cieszeniu się życiem. Kiedy pojawiają się wyzwania, specjaliści medyczni i psychologowie często mogą zalecić leki lub inne interwencje, aby pomóc.
Stres związany z sprawowaniem opieki
W wielu przypadkach opieka może być bardziej stresująca niż śmierć. Dlaczego tak się może stać?
- Opiekunowie zmagają się z własnym „żalem oczekującym” związanym ze śmiercią ukochanej osoby, a jednocześnie radzą sobie z pozostałym życiem ukochanej osoby.
- Opiekunowie radzą sobie ze stresem codziennego życia - korkami, problemami finansowymi itd. - jednocześnie opiekując się umierającą ukochaną osobą.
- W niektórych przypadkach opiekunowie zrezygnowali z dużej części swojego życia osobistego, w tym pracy, hobby i nie tylko, aby zapewnić opiekę. Może to nie tylko prowadzić do samotności i nudy, ale może również prowadzić do depresji, trudności finansowych i niechęci do umierającej osoby.
- Opiekunowie mogą nie mieć czasu lub energii, aby zadbać o własne potrzeby fizyczne, takie jak ćwiczenia, kupowanie i gotowanie zdrowej żywności lub wizyty u lekarzy.
- Opiekunowie mogą wcielić się w rolę opiekuna, wierząc, że są w stanie „naprawić” sytuację, której nie da się naprawić. Frustracje związane z „bezradnością” mogą być głębokie.
Wielu opiekunów jest zestresowanych do tego stopnia, że mają depresję kliniczną i / lub lęk i nie mogą cieszyć się własnym życiem. Rozwiązania są dość proste: znalezienie wsparcia i wytchnienia, poświęcenie czasu dla siebie, wybór odpowiedniej ilości ćwiczeń, odżywiania i snu oraz zaakceptowanie rzeczywistości, że życie i śmierć są zarówno nieprzewidywalne, jak i czasami niemożliwe do opanowania.
