Leczenie zaburzeń odżywiania może obejmować różne rodzaje terapii, leki na receptę i terapie alternatywne. Ponieważ zaburzenia odżywiania mają jeden z najwyższych wskaźników śmiertelności spośród wszystkich chorób psychicznych, niezbędne jest leczenie.
Niekoniecznie istnieje „lekarstwo” na te schorzenia. Podobnie jak wiele schorzeń psychicznych, osoba prawdopodobnie będzie radzić sobie z zaburzeniami odżywiania przez całe życie. Leczenie skupi się na pracy nad wyzdrowieniem i zapobieganiu nawrotom w przyszłości.
Klaus Vedfelt / Getty Images
Leczenie zaburzeń odżywiania powinno być zindywidualizowane, a skuteczne metody leczenia będą się różnić w zależności od rodzaju zaburzeń odżywiania się danej osoby. Rodzaje zaburzeń odżywiania obejmują:
- Jadłowstręt psychiczny
- Bulimia
- Zaburzenie z napadami objadania się
- Inne określone zaburzenia karmienia i odżywiania (OSFED)
- Nieokreślone zaburzenia karmienia lub odżywiania
Poziomy leczenia
Zaburzenia odżywiania są leczone w wielu różnych sytuacjach, w oparciu o unikalne czynniki danej osoby, takie jak preferencje, zaangażowanie rodziny oraz medyczny lub psychiatryczny stopień ich stanu.
Poziomy leczenia zaburzeń odżywiania mogą obejmować:
- Samopomoc: osoba sama leczy się alternatywnymi metodami lub środkami samopomocy. Osoba ta albo będzie miała dobry wgląd w swój stan, będzie w długoterminowej fazie rekonwalescencji, albo nadal będzie godzić się ze swoim stanem i szukać pomocy z innych źródeł.
- Społeczność: osoba mieszka w domu i korzysta z usług ambulatoryjnych w swojej społeczności, takich jak teleterapia, wizyty u lekarza pierwszego kontaktu i inne.
- Intensywna opieka ambulatoryjna: Leczenie jest oferowane w ambulatorium, do którego chory odwiedza regularnie, być może kilka razy w tygodniu.
- Szpital częściowy: obejmuje regularne monitorowanie szpitalne osób, które są stabilne pod względem medycznym i psychiatrycznym, ale mogą potrzebować codziennego monitorowania parametrów życiowych i zachowań związanych z zaburzeniami odżywiania. Osoba poddana częściowej hospitalizacji nadal mieszka w społeczności, ale uczęszcza do programu przez kilka godzin dziennie.
- Stacjonarny: Osoba, która jest stabilna medycznie, ale wymaga znacznego wsparcia psychiatrycznego i behawioralnego, może odnieść korzyści z leczenia w miejscu zamieszkania. Będą mieszkać w stacjonarnym ośrodku leczenia przez określony czas i na ogół poddawani są kompleksowemu leczeniu.
- Pacjent hospitalizowany: osoba jest leczona w bezpiecznym szpitalu, jeśli pacjent jest zagrożony medycznie lub psychiatrycznie lub niestabilny.
Leki na receptę
Leki na receptę są stosowane w leczeniu zaburzeń odżywiania, ale zwykle nie są jedyną metodą leczenia. Leki, w tym leki przeciwpsychotyczne, stabilizatory nastroju i leki przeciwdepresyjne, mogą przynosić pewne korzyści w zaburzeniach odżywiania, gdy są stosowane w połączeniu z terapią lub w leczeniu współwystępujące stany, takie jak lęk lub depresja.
Leki przeciwdepresyjne są podstawowym lekiem stosowanym w leczeniu bulimii. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są dobrze tolerowane i mają najwięcej dowodów, ale są najskuteczniejsze w połączeniu z psychoterapią. Wcześniejsze
Dla osób z zaburzeniami z napadami objadania się lisdeksamfetamina, pochodna amfetaminy, jest zatwierdzona przez FDA i dobrze tolerowana. Leki przeciwdepresyjne są również skuteczne w leczeniu zaburzeń z napadami objadania się i, jak wykazano, zmniejszają dokuczliwe zachowania z napadami objadania się. Wcześniejsze
Jadłowstręt psychiczny jest czasami leczony lekami przeciwpsychotycznymi drugiej generacji, w tym olanzapiną i hormonami podawanymi przezskórnie. Zabiegi te mogą pomóc w zwiększeniu masy ciała i gęstości kości, ale nie powinny być jedyną stosowaną terapią.
Terapie
Psychoterapia jest podstawą leczenia zaburzeń odżywiania. Rodzaj, który wybierze osoba, będzie się różnić w zależności od ciężkości jej stanu; ich kultura osobista, pochodzenie i preferencje; ich wiek; i więcej. W większości przypadków kombinacja terapii będzie najskuteczniejszym sposobem leczenia.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest najczęściej badaną psychoterapią w leczeniu zaburzeń odżywiania. W CBT osoba jest uczona rozpoznawania wzorców myślowych, uczenia się świadomości i zmiany sposobu myślenia, a następnie zachowania.
W CBT w zaburzeniach odżywiania osoba może najpierw nauczyć się rozpoznawać swoje destrukcyjne wzorce myślowe dotyczące jedzenia, emocji, kontroli i obrazu ciała. Następnie nauczą się mechanizmów radzenia sobie z tymi negatywnymi cyklami myślowymi. Ostatecznie terapeuta i klient pracują razem nad zmianą zaburzonych zachowań żywieniowych.
Badania pokazują, że terapia poznawczo-behawioralna może zacząć poprawiać objawy zaburzeń odżywiania się już po sześciu sesjach, a wczesna redukcja zachowań restrykcyjnych jest najlepszym wskaźnikiem pozytywnego wyniku.
Przegląd systematyczny z 2017 r. Wykazał również, że terapia poznawczo-behawioralna jest skuteczna w leczeniu wszystkich rodzajów zaburzeń odżywiania i jest równie lub bardziej skuteczna niż inne rodzaje psychoterapii.
Inne psychoterapie
Oprócz terapii poznawczo-behawioralnej istnieją inne oparte na dowodach metody psychoterapii stosowane w leczeniu zaburzeń odżywiania. Należą do nich:
- Terapia skoncentrowana na współczuciu (CFT-E)
- Dialektyczna terapia behawioralna
- Terapia skoncentrowana na emocjach
- Terapia remediacyjna poznawcza
- Ulepszona terapia poznawczo-behawioralna (E-CBT)
- Terapia akceptacji i zaangażowania
Terapia oparta na rodzinie
Terapia oparta na rodzinie (FBT), nazywana również podejściem Maudsleya, została opracowana w Londynie pod koniec XX wieku. Obecnie jest wiodącą metodą leczenia zaburzeń odżywiania u dzieci i młodzieży z zaburzeniami odżywiania.
FBT to terapia behawioralna, która nie zajmuje się podstawową przyczyną zaburzeń odżywiania ani nie obarcza rodziny winą za ten stan, jak to robiły poprzednie metody. Zamiast tego traktuje rodzinę jako całość i umożliwia rodzicom pomaganie dziecku w powrocie do zdrowia w tym, co jest traktowane jako walka z zaburzeniami odżywiania jako siła zewnętrzna.
Na początkowym etapie terapii rodzinnej certyfikowany terapeuta pomaga rodzicom karmić dziecko lub nastolatka, ponieważ rodzice przejmują pełną kontrolę nad odżywianiem dziecka w domu. W trakcie FBT kontrola jest stopniowo przenoszona z powrotem na dziecko.
Główną zaletą terapii opartej na rodzinie jest to, że dziecko lub nastolatek może pozostać w domu z rodziną. FBT jest zwykle oferowane w warunkach ambulatoryjnych lub czasami częściowej hospitalizacji.
Systematyczny przegląd wykazał, że FBT nie jest bardziej skuteczna niż terapia indywidualna pod koniec leczenia. Jednak FBT ma dłuższe wyniki, a znaczące korzyści utrzymują się od sześciu do 12 miesięcy po leczeniu.
Niektóre badania wskazują, że terapia oparta na rodzinie może być w rzeczywistości skuteczniejsza niż terapia poznawczo-behawioralna w leczeniu bulimii u nastolatków.
Terapia żywieniowa
Poradnictwo żywieniowe udzielane przez zarejestrowanego dietetyka (RD) jest kluczowym aspektem leczenia zaburzeń odżywiania. Zaburzenia odżywiania są przyczyną największej śmiertelności spośród wszystkich chorób psychicznych ze względu na fizyczny wpływ na organizm, w tym zaparcia. przyrost lub utrata masy ciała, utrata miesiączki, problemy sercowo-naczyniowe, osłabienie kości i inne.
Powrót do zdrowej masy ciała jest istotną częścią procesu zdrowienia, chociaż może to być fizycznie i emocjonalnie bolesne dla osoby w trakcie rekonwalescencji.
Poradnictwo żywieniowe może pomóc osobie w opracowaniu planu posiłków, znormalizowaniu wzorców żywieniowych, osiągnięciu stabilnej i zdrowej masy ciała, zmianie relacji z jedzeniem i odżywianiem oraz rozwinięciu motywacji do powrotu do zdrowia i planu nawrotów.
Terapia zajęciowa
Terapia zajęciowa (OT) w coraz większym stopniu staje się częścią leczenia zaburzeń odżywiania zarówno w warunkach stacjonarnych, jak i stacjonarnych. Terapeuci zajęciowi podchodzą do zdrowia i rehabilitacji przez pryzmat znaczących czynności i rutyny danej osoby.
Osoby z zaburzeniami odżywiania mogą mieć trudności z wykonywaniem zawodów obejmujących jedzenie, kontakty towarzyskie, samoopiekę i inne czynności. Terapia zajęciowa może pomóc osobie na nowo nauczyć się dbać o siebie, jeść samodzielnie lub z innymi, przygotowywanie posiłków, zakupy spożywcze, rozrywka i nie tylko.
Terapia zajęciowa może również pomóc w modulacji i integracji sensorycznej, szczególnie u osób z jadłowstrętem psychicznym, które doświadczają nadreaktywności sensorycznej podczas ostrych etapów powrotu do zdrowia i przyrostu masy ciała.
Fizykoterapia
Fizjoterapia (PT) odgrywa coraz większą rolę w leczeniu zaburzeń odżywiania. Osoba może spotkać się z fizjoterapeutą w ramach programu leczenia stacjonarnego lub przychodni, aby popracować nad odbudową masy mięśniowej i świadomości ciała.
Przegląd systematyczny z 2013 r. Wykazał, że metody leczenia fizjoterapeutycznego, ćwiczenia aerobowe i trening oporowy w największym stopniu zwiększały siłę mięśni i wskaźnik masy ciała (BMI) u osób z jadłowstrętem psychicznym.
Ćwiczenia aerobowe, terapeutyczna joga, masaż i terapia świadomości ciała pomogły również zmniejszyć objawy depresji i zachowania związane z zaburzeniami odżywiania u osób z anoreksją i bulimią.
Zabiegi medyczne
Monitorowanie lekarskie i leczenie mogą być niezbędne dla niektórych osób z zaburzeniami odżywiania, w zależności od ciężkości. Ważne jest, aby szukać leczenia zaburzeń odżywiania się ze względu na zagrażające życiu skutki i długoterminowe konsekwencje zdrowotne zaburzeń odżywiania.
Leczenie może obejmować:
- Monitorowanie wagi
- Monitorowanie funkcji życiowych
- Żywienie pozajelitowe
- Skanowanie gęstości kości
- Rentgenowskie
- Badania krwi w celu monitorowania czynności narządów, elektrolitów i morfologii krwi
- Monitorowanie układu krążenia
- Oceny i leczenie stomatologiczne
Medycyna komplementarna i alternatywna (CAM)
Alternatywne metody leczenia zaburzeń odżywiania mogą mieć pozytywny wpływ i mieć duże znaczenie dla ludzi. Jednak nadal należy je traktować ostrożnie i stosować w połączeniu z powyższymi zabiegami medycznymi, żywieniowymi i terapeutycznymi.
Joga
Joga jest popularną alternatywą leczenia zaburzeń odżywiania, która w ostatnich latach cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Joga jest obecnie często włączana do głównego nurtu leczenia w placówkach stacjonarnych lub ambulatoryjnych.
Jedno z badań wstępnych wykazało, że 12-tygodniowy program jogi zmniejszył nasilenie zaburzeń z napadami objadania się. Randomizowane badanie z grupą kontrolną wykazało, że w warunkach stacjonarnych joga zmniejszała negatywne emocje przed posiłkiem wśród uczestników z zaburzeniami odżywiania.
Jednak potrzeba więcej badań na temat korzyści płynących z jogi w przypadku różnych zaburzeń odżywiania. Przegląd systematyczny z 2019 r. Wykazał, że joga jest skuteczna w leczeniu zaburzeń odżywiania, ale jakość dowodów jest niska i potrzeba więcej badań, aby wyciągnąć wnioski na temat zaleceń dotyczących leczenia.
Poprawa
Aspekty powrotu do zdrowia mogą obejmować wagę, obraz ciała, emocje, zachowania żywieniowe, niezależność w leczeniu zaburzeń odżywiania, zdrowie fizyczne, dobre samopoczucie psychiczne i poczucie wartościowego życia.
Wykorzystując te aspekty zdrowienia, badanie z 2020 r. Wykazało, że tylko 20% rodziców uważało, że ich dziecko całkowicie wyzdrowiało z zaburzeń odżywiania. Inne badania wykazały jednak, że osoby z zaburzeniami odżywiania same mają inną definicję wyzdrowienia niż środowisko medyczne.
Dla wielu osób powrót do zdrowia nie jest równoznaczny z całkowitym wyleczeniem wszystkich objawów zaburzeń odżywiania; wgląd i samokontrola mogą mieć większe znaczenie niż całkowity brak psychopatologii.
Podobnie jak wiele chorób psychicznych, zaburzenia odżywiania mogą mieć charakter przewlekły. Bardziej realistyczne może być myślenie o wyzdrowieniu z zaburzeń odżywiania się jako o procesie trwającym całe życie, z naturalnymi wzlotami i upadkami. Dzięki konsekwentnemu leczeniu identyfikacja czynników wyzwalających i plany nawrotów mogą pomóc w utrzymaniu jakości życia oraz zdrowia psychicznego i fizycznego.
Słowo od Verywell
Poszukiwanie leczenia może być dużym wyzwaniem dla osoby z zaburzeniami odżywiania. Osoby z pewnymi zaburzeniami odżywiania mają szczególnie niski wgląd w swój stan. W niektórych przypadkach dzieje się tak, ponieważ anozognozja lub brak wglądu w stan zdrowia jest skutkiem ubocznym głodu w mózgu.
Dla wielu innych myśl o przybieraniu na wadze podczas leczenia, a następnie utracie kontroli nad własnym ciałem i życiem jest naprawdę przerażająca. W obliczu tego strachu motywacja do szukania leczenia może być bardzo niska.
W przypadku wielu osób, zwłaszcza dzieci i nastolatków, członkowie rodziny zachęcają do leczenia lub nawet go wymuszają. Osoby dorosłe powyżej 18 roku życia nie mogą być prawnie zmuszane do leczenia przez swoje rodziny. Jednak troskliwi krewni i przyjaciele nadal odgrywają ważną rolę w podnoszeniu świadomości i zachęcaniu do leczenia z szacunkiem.
Ostatecznie jednak zmiana sprowadza się do jednostki. Jeśli masz zaburzenia odżywiania i rozważasz opcje leczenia, wiedz, że jest dostępna pomoc. Wyzdrowienie jest trudnym procesem, ale istnieje wiele opcji opartych na dowodach, które pomogą Ci na Twojej drodze do wyzdrowienia.
Szukaj pomocy
Jeśli Ty lub ktoś bliski zmagacie się z zaburzeniami odżywiania, skontaktuj się z infolinią National Eating Disorders Association (NEDA), aby uzyskać pomoc pod numerem 1-800-931-2237.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.
-test.jpg)
.jpg)
