Dysfunkcja śródbłonka

Pojęcie dysfunkcji śródbłonka stało się w ostatnich latach ważne dla naszego zrozumienia wielu schorzeń sercowo-naczyniowych, w tym choroby wieńcowej (CAD), nadciśnienia tętniczego, dusznicy bolesnej mikronaczyniowej (zespołu sercowego x), dysfunkcji rozkurczowej i innych.

Dysfunkcja śródbłonka

Dysfunkcja śródbłonka to stan, w którym warstwa śródbłonka (wewnętrzna wyściółka) małych tętnic nie spełnia normalnie wszystkich swoich ważnych funkcji. W rezultacie kilka złych rzeczy może się przytrafić tkankom dostarczanym przez te tętnice.

Funkcja warstwy śródbłonka

W tętniczkach ciała (małych tętnicach, które precyzyjnie regulują przepływ krwi do tkanek), warstwa śródbłonka (lub śródbłonek) jest wewnętrzną wyściółką komórek, która pełni kilka krytycznych funkcji.

Śródbłonek utrzymuje prawidłowe rozszerzenie i zwężenie naczyń krwionośnych. Funkcja ta na bieżąco określa, ile krwi otrzymują różne tkanki organizmu.

„Ton” śródbłonka (równowaga między rozszerzeniem a zwężeniem) również w dużej mierze determinuje ciśnienie krwi oraz ilość pracy, jaką serce musi wykonać, aby wypompować krew do organizmu.

Ponadto śródbłonek chroni również tkanki przed różnymi substancjami toksycznymi, reguluje mechanizm krzepnięcia krwi, kontroluje płyny, elektrolity i wiele innych substancji, które przepływają tam iz powrotem między krwią a tkankami oraz regulują stan zapalny w tkankach.

Wszystko to oznacza, że ​​prawidłowe funkcjonowanie śródbłonka ma kluczowe znaczenie dla normalnego funkcjonowania tkanek i narządów organizmu.

Kiedy warstwa śródbłonka nie spełnia wszystkich tych funkcji odpowiednio - innymi słowy, gdy występuje dysfunkcja śródbłonka - stany sprzyjają rozwojowi miażdżycy tętnic, nadciśnienia i innych rodzajów chorób układu krążenia.

Przyczyny dysfunkcji śródbłonka

Ponieważ śródbłonek jest tak ważny dla wielu ważnych funkcji, prowadzi się wiele badań, aby zrozumieć wszystkie przyczyny dysfunkcji śródbłonka. W tym miejscu widać, że dysfunkcja śródbłonka jest związana z obniżeniem poziomu tlenku azotu (NO) w ścianach naczyń krwionośnych.

NO to gaz powstający w wyniku metabolizmu aminokwasu L-argininy. NO, który ma bardzo krótki okres półtrwania, działa lokalnie w naczyniach krwionośnych, pomagając modulować napięcie naczyniowe i inne ważne funkcje śródbłonka.

Niedobór produkcji NO prowadzi do nadmiernego zwężenia naczyń krwionośnych (co może powodować nadciśnienie), przyczynia się do aktywacji płytek krwi (prowadzącej do krzepnięcia krwi), nasila stymulację zapalenia ścian naczyń krwionośnych (co przyczynia się do miażdżycy) oraz nasila przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych na szkodliwe lipoproteiny i różne toksyny.

Podsumowując, dysfunkcja śródbłonka charakteryzuje się obniżonymi poziomami naczyniowego NO, co z kolei prowadzi do szeregu nieprawidłowości w funkcjonowaniu naczyń krwionośnych. Te nieprawidłowości funkcjonalne mają tendencję do sprzyjania chorobom sercowo-naczyniowym.

Ponadto dysfunkcja śródbłonka może bezpośrednio powodować nieprawidłowe zwężenie małych tętnic i uważa się, że jest głównym czynnikiem powodującym zespół sercowy X i potencjalnie dysfunkcję rozkurczową.

Powiązane zaburzenia i nawyki

Wciąż trwają prace nad dokładnymi ścieżkami, za pomocą których dana osoba rozwija dysfunkcję śródbłonka. Wydaje się jednak jasne, że przyczyniać się do tego mogą liczne zaburzenia medyczne, nawyki i nieuniknione wydarzenia życiowe, w tym:

• Nadciśnienie
• Cukrzyca
• Podwyższony poziom cholesterolu LDL i trójglicerydów
• Palenie
• Siedzący tryb życia
• Stres emocjonalny: obecnie uważa się, że kardiomiopatia stresowa, znana również jako „zespół złamanego serca”, jest związana z ostrą i ciężką postacią dysfunkcji śródbłonka.
• Infekcje
• Niewydolność serca
• Niedoczynność tarczycy
• Osteoporoza
• Starzenie się
• Chemioterapia i radioterapia
• Wpływy genetyczne

Diagnoza

Postawienie formalnej diagnozy dysfunkcji śródbłonka zwykle nie jest konieczne. Pewien stopień dysfunkcji śródbłonka można bezpiecznie założyć u każdego, kto ma CAD, nadciśnienie lub główne czynniki ryzyka chorób serca (szczególnie te wymienione powyżej). Zatem faktyczne mierzenie funkcji śródbłonka pacjenta nie jest czymś, co lekarze rutynowo wykonują.

Ale jeśli podejrzewa się dysfunkcję śródbłonka u osoby bez wyraźnych przyczyn (np. Osoba, u której podejrzewa się zespół sercowy x), diagnozę można potwierdzić badaniami mierzącymi zdolność naczyń krwionośnych do rozszerzania się (podczas cewnikowania lub USG ) w odpowiedzi na podanie acetylocholiny.

Zabiegi

Funkcję śródbłonka można poprawić za pomocą środków stylu życia, które są powszechnie zalecane każdemu z nas, aby zmniejszyć ryzyko chorób układu krążenia, w tym utratę masy ciała, ćwiczenia, zaprzestanie palenia tytoniu, kontrolę nadciśnienia i kontrolę cukrzycy.

Udokumentowano, że niektóre z tych środków kontroli ryzyka zmniejszają dysfunkcję śródbłonka. Obejmują one:

• Leki statynowe
• dieta śródziemnomorska
• Inne środki dietetyczne, w tym orzechy, oliwa z oliwek, gorzka czekolada, zielona herbata, żywność pochodzenia roślinnego.
• Ćwiczenia aerobowe
• Utrata masy ciała

Ponadto, kilka leków jest specjalnie badanych, aby sprawdzić, czy mogą one poprawić dysfunkcję śródbłonka w klinicznie znaczący sposób. Niektóre z obiecujących środków obejmują nifedypinę, estrogen, ranolazynę, aspirynę, L-argininę i sildenafil.

Słowo od Verywell

W ostatnich latach badacze medyczni zidentyfikowali dysfunkcję śródbłonka jako istotną przyczynę wielu rodzajów problemów sercowo-naczyniowych. Chociaż trwają aktywne badania w celu odkrycia sposobów poprawy funkcji śródbłonka, a tym samym zmniejszenia ryzyka chorób układu krążenia, już wiele możemy z tym zrobić.

W szczególności powinniśmy zadbać o to, aby dużo ćwiczyć, rzucić palenie i współpracować z naszymi lekarzami w leczeniu nadciśnienia lub cukrzycy, jeśli mamy takie schorzenia.