Co to jest zwichnięcie lub złamanie księżyca?

Zwichnięcia okołowierzchołkowe i zwichnięcia złamania są złożonymi urazami małych kości nadgarstka. Te małe kości, zwane kośćmi nadgarstka, składają się z ośmiu oddzielnych kości, każda wielkości kostki cukru, umieszczonych między końcem przedramienia a długimi kośćmi dłoni. Te kości nadgarstka mają kluczowe znaczenie dla umożliwienia złożonych ruchów zginających i obrotowych stawu nadgarstkowego. Jedna z tych kości nazywa się lunatem.

Zwichnięcia księżycowate (bardziej właściwie nazywane zwichnięciami "perilunate") zwykle występują jako część poważnych obrażeń, takich jak upadek z wysokości lub kolizja samochodowa. Kiedy dochodzi do zwichnięcia okołonośnego, jedna lub więcej z tych małych kości nadgarstka przesuwa się poza normalne ustawienie w stawie nadgarstkowym. Czasami uraz występuje w połączeniu ze złamaniem jednej z kości nadgarstka - nazywane jest to złamaniem okrężnym.

Oznaki urazu niebezpiecznego

Typowe objawy zwichnięcia okrężnicy lub zwichnięcia złamania obejmują:

• Znaczny ból nadgarstka i dłoni
• Obrzęk dłoni
• Ograniczony ruch nadgarstka i dłoni
• Mrowienie i drętwienie palców

Powodem, dla którego mrowienie i drętwienie są częste u pacjentów z urazem okołowierzchołkowym, jest to, że księżycowaty znajduje się tuż obok kanału nadgarstka w nadgarstku. Kanał nadgarstka to przestrzeń zawierająca nerw pośrodkowy, jeden z głównych nerwów zapewniających czucie dłoni i palców. To nerw uciskany w zespole cieśni nadgarstka. Zwichnięcie okołowierzchołkowe może być przyczyną ostrych początkowych objawów cieśni nadgarstka.

Diagnozowanie groźnej kontuzji

Uraz okołowierzchołkowy można zobaczyć na zwykłym zdjęciu rentgenowskim. Jednak pojawienie się zwichnięcia okołonośnego może być subtelne, zwłaszcza jeśli zdjęcia rentgenowskie są wykonywane z ręką lekko obróconą. Kiedy ludzie mają poważne obrażenia, uzyskanie dobrego zdjęcia rentgenowskiego może być niewygodne i trudne. Jednak ważne jest, aby mieć odpowiednie zdjęcia rentgenowskie, aby ocenić urazy, takie jak zwichnięcie okrężne.

W przypadku pytań dotyczących diagnozy pomocne może być badanie TK lub rezonans magnetyczny. Ponadto zwichnięcia okołonośne mogą wystąpić jako część grupy urazów, w tym złamań i zerwania więzadeł. Można przeprowadzić dalsze badania w celu oceny innych urazów nadgarstka.

Kość księżycowata ma kształt półksiężyca i znajduje się w miejscu, gdzie dwie kości ramienia - łokieć i promień - stykają się z innymi kościami nadgarstka. Lunat może mieć zmienny kształt, więc twój lunat może nie wyglądać jak typowy, nawet jeśli nie jest kontuzjowany. Wreszcie, urazy okołowierzchołkowe często wiążą się z poważnymi urazami, a inne, potencjalnie zagrażające życiu urazy mogą odwracać uwagę od urazu nadgarstka. Z tych powodów podczas wstępnego badania można przeoczyć urazy okołowierzchołkowe, a osoby z objawami tego problemu powinny zostać ocenione. Wcześniejsze

Jak leczy się zwichnięcie lunata?

Ważne jest, aby jak najszybciej zmienić położenie kości księżycowatej, aby była odpowiednio zorientowana. Czasami można to zrobić na izbie przyjęć, ale często wymaga to leczenia chirurgicznego. Nawet jeśli zwichnięcie księżyca można zmienić niechirurgicznie, zwykle wymagany jest zabieg chirurgiczny w celu ustabilizowania kości, aby umożliwić prawidłowe gojenie.

Zwichnięcia okołowierzchołkowe są zwykle utrzymywane na miejscu za pomocą szpilek przechodzących przez skórę w celu późniejszego usunięcia w gabinecie. Uwolnienie kanału nadgarstka można wykonać w czasie operacji, jeśli wystąpiły objawy zespołu cieśni nadgarstka. Ponadto operacja może obejmować inne złamania i zerwania więzadeł, które wystąpiły w czasie urazu.

Powikłania są częste po przeżyciu niebezpiecznego zwichnięcia, a długoterminowe rokowanie dla osób, które doznały tego urazu, jest chronione. Te problemy mogą obejmować zapalenie stawów nadgarstka, uporczywy ból, sztywność stawu i niestabilność kości nadgarstka. Szybkie leczenie pomaga zmniejszyć ryzyko tych powikłań, ale nadal są one częste. Powrót do zdrowia po zwichnięciu niebezpiecznym zajmie co najmniej 6 miesięcy, jeśli nie dłużej, a mobilność i siła na ogół nie wracają do normy.