Anatomia rdzenia kręgowego

Rdzeń przedłużony przenosi sygnały z mózgu do reszty ciała niezbędne do wykonywania podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddychanie, krążenie, połykanie i trawienie. Tworząc podobną do ogona strukturę u podstawy mózgu, rdzeń przedłużony łączy mózg z rdzeniem kręgowym i obejmuje szereg wyspecjalizowanych struktur i funkcji. Chociaż każda część mózgu jest ważna na swój sposób, życie nie może być kontynuowane bez pracy rdzenia przedłużonego.

Anatomia

Rdzeń przedłużony jest jedną z trzech części pnia mózgu, razem ze śródmózgowia i mostem. Te trzy współpracujące struktury znajdują się przed móżdżkiem u podstawy mózgu i łączą się z rdzeniem kręgowym.

Zbudowany zarówno z istoty białej, jak i szarej, stożkowaty rdzeń przedłużony tworzy się około 20 tygodnia ciąży od zakończenia cewy nerwowej w zarodku. W wieku dorosłym jego funkcje są podzielone na sekcje, z których każda pełni swoją własną rolę.

Struktura

Tylna lub tylna część rdzenia podzielona jest na dwie części. Górna sekcja łączy się z czwartą komorą mózgu, a dolna część łączy się z rdzeniem kręgowym przez środkową szczelinę. Pień mózgu - w tym śródmózgowie, most i rdzeń - łączą się, aby pomieścić punkty początkowe 10 z 12 nerwów czaszkowych, które kontrolują wszystkie podstawowe funkcje organizmu.

Funkcjonować

Pień mózgu kontroluje autonomiczny układ nerwowy lub funkcje, które organizm wykonuje bez myśli, takie jak oddychanie, utrzymywanie ciśnienia krwi i temperatury, krążenie krwi i trawienie. Zawiera również siatkowaty system aktywujący, który reguluje wzorce snu i pozwala budzić się i wchodzić w interakcję z otaczającym światem.

Praca pnia mózgu powstaje i jest przenoszona przez ciało przez nerwy czaszkowe. Dziesięć z 12 nerwów czaszkowych ciała znajduje się w pniu mózgu, przy czym pierwsze dwa nerwy czaszkowe kontrolują węch i wzrok, rozpoczynając się wyżej w mózgu. Nerwy czaszkowe od trzeciego do ósmego zaczynają się w śródmózgowiu i moście, a nerwy od dziewiątego do dwunastego zaczynają się w rdzeniu.

• Nerw czaszkowy 9 jest nerwem językowo-gardłowym i kontroluje połykanie, smak i wytwarzanie śliny.
• Nerw czaszkowy 10 to nerw błędny, który odgrywa rolę w oddychaniu, pracy serca i trawieniu. Nerw ten jest również źródłem stymulacji przywspółczulnej, która kontroluje uwalnianie hormonów.
• Nerw czaszkowy 11 jest nerwem dodatkowym i kontroluje mięśnie górnej części pleców i szyi. Bez tej funkcji nerwowej nie można by odwrócić głowy ani wzruszyć ramionami.
• Nerw czaszkowy 12 jest nerwem hipoglossalnym. Ten nerw kontroluje ruchy języka i ma kluczowe znaczenie dla mowy i połykania.

Wszystkie te części pnia mózgu i znajdujące się w nim nerwy przekazują razem sygnały dla najbardziej podstawowych funkcji życiowych z mózgu do rdzenia kręgowego i dalej do reszty ciała.

Warunki powiązane

Rzadkie wady rozwojowe rdzenia mogą wystąpić po urodzeniu, ale wiele problemów związanych z tym obszarem lub z powodu urazów fizycznych lub urazów, które mogą wpływać na tę część mózgu, takie jak przedawkowanie narkotyków lub udary. W przypadku uszkodzenia rdzenia kręgowego, kontrolowane w nim funkcje krytyczne mogą zostać przerwane, co skutkuje poważnym kalectwem lub śmiercią mózgu. Bez funkcji rdzenia i dwóch pozostałych obszarów pnia mózgu przeżycie nie jest możliwe.

Istnieje wiele specyficznych warunków, które mogą również wpływać na rdzeń:

• Zespół rdzenia bocznego (zespół Wallenberga): Jest to powszechna postać udaru, który atakuje rdzeń. Zespół ten, spowodowany skrzepem w tętnicy kręgowej lub rozwarstwieniem tętnicy, może powodować ból głowy, ból, zawroty głowy, trudności w połykaniu lub mówieniu oraz brak czucia na twarzy.
• Zespół rdzenia kręgowego (zespół Dejerine'a): Spowodowany niedrożnością lub niedrożnością w tętnicy kręgowej lub rdzeniowej, stan ten wynika z braku przepływu krwi przez części rdzenia, powodując paraliż w obszarach takich jak nogi, ramię, twarz i prawdopodobnie język.
• Obustronny zespół rdzenia przyśrodkowego: jest to rzadka kombinacja dwóch wymienionych powyżej zespołów i powoduje prawie całkowitą porażenie czterokończynowe. W tym zespole często oszczędza się nerwów twarzowych i funkcji oddechowych.

Testy

Wykrywanie uszkodzeń rdzenia i innych części pnia mózgu może być trudne, ponieważ osoby, które mają tu obrażenia, mogą nie być w stanie w pełni uczestniczyć w badaniu. Poniżej znajduje się kilka przykładów testów, które można wykonać w celu określenia poziomu funkcji pnia mózgu.

• Ocena nerwu czaszkowego: fizyczna ocena, która pozwala lekarzowi zobaczyć, jakie funkcje mogą być upośledzone na podstawie zadań, które jesteś w stanie wykonać.
• Tomografia komputerowa (CT) lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI): Pomogą one dostawcy zwizualizować obszary uszkodzeń.
• Skan perfuzji mózgu: Testy te pozwalają lekarzom zobaczyć, które obszary mózgu otrzymują przepływ krwi i są przydatne w diagnozowaniu śmierci mózgu.