Łzy łąkotki i choroba zwyrodnieniowa stawów

Łzy łąkotki to częste urazy kolana. Najczęściej słyszy się o sportowcach, którzy doświadczają łąkotek, ale w rzeczywistości każda osoba w każdym wieku może zerwać łąkotkę.

Co to jest łąkotka?

Trzy kości łączą się, tworząc staw kolanowy - kość udowa (kość udowa), piszczel (kość piszczelowa) i rzepka (rzepka). Pomiędzy komponentami udowymi i piszczelowymi kolana znajdują się dwa fragmenty chrząstki w kształcie klina - każdy z nich nazywany jest łąkotką. Każdy twardy i gumowaty łąkotek służy do amortyzacji stawu kolanowego i jego stabilizacji.

Przegląd łąkotek

Łąkotka może się rozerwać. Często podczas aktywności sportowej pojawia się nagle łąkotka. Sporty kontaktowe (na przykład piłka nożna) mogą łatwo spowodować naderwanie łąkotki - ale możesz też przykucnąć lub skręcić kolano i spowodować naderwanie łąkotki. U osób starszych łąkotki mogą wystąpić po tym, jak chrząstka zużywa się cienko i słabnie. Jeśli łąkotki są osłabione z powodu starzenia, każdy ruch skrętu może wystarczyć, aby spowodować łzę.

Istnieją różne rodzaje łąkotek: rączka kubełka, poprzeczne, podłużne, klapowe, papużo-dziób i rozdarty róg. Nazwa opiera się na miejscu pęknięcia łąkotki.

Objawy

Pierwszą oznaką pęknięcia łąkotki może być uczucie „trzasku” w kolanie. Inne objawy często związane z łzawieniem łąkotki obejmują ból, sztywność, obrzęk, blokowanie kolana, uczucie ugięcia kolana i ograniczony zakres ruchu. Kawałek rozdartego łąkotki może się oderwać i poluzować, potencjalnie powodując pęknięcie, poślizg lub zablokowanie kolana.

Diagnoza

MRI może pomóc w wykryciu łąkotki. Zdjęcia rentgenowskie nie pokazują łąkotek, ponieważ występują one w chrząstce, a nie w kości. Lekarze mogą również wykorzystać test McMurraya, aby pomóc zdiagnozować łąkotkę. W teście McMurraya lekarz ugnie i wyprostuje Twoje kolano, delikatnie skręcając kość piszczelową. Poczucie lub nawet usłyszenie kliknięcia wzdłuż boków kolana sugeruje rozdarcie łąkotki.

Leczenie

Leczenie łąkotki zależy od kilku czynników, w tym lokalizacji łzy, wieku i poziomu aktywności. Zewnętrzna trzecia część łąkotki ma większy dopływ krwi niż wewnętrzne dwie trzecie. Naderwanie zewnętrznej, bardziej unaczynionej części łąkotki może samoistnie się zagoić lub może zostać naprawione za pomocą zabiegu artroskopowego. Łza na wewnętrznej, mniej unaczynionej części łąkotki jest zwykle odcinana, ponieważ brzegi łzy często nie mogą odrosnąć. Rehabilitacja zwykle następuje po okresie pooperacyjnym unieruchomienia stawu kolanowego. Jeśli podejście do leczenia jest niechirurgiczne, ważny jest odpoczynek, lód, kompresja i uniesienie (R.I.C.E.).

Łza łąkotki, jeśli masz chorobę zwyrodnieniową stawów

Według badań opublikowanych w 2012 roku w Stanach Zjednoczonych każdego roku przeprowadza się ponad 300 000 artroskopii kolana u pacjentów z łąkotką i chorobą zwyrodnieniową stawów w tym samym przedziale kolanowym - tak jakby chirurdzy mogli naprawić oba problemy jednocześnie. Chociaż artroskopia jest uważana za skuteczną w przypadku samych łąkotek, jej skuteczność w przypadku towarzyszącego zapalenia kości i stawów jest mniej jasna. Istnieją mocne dowody na to, że artroskopia nie jest korzystna tylko w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, dlatego Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych nie może zalecić tej terapii w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

Badanie MeTeOR (Meniscal Tear With Osteoarthritis Research) przeprowadzono w celu oceny wpływu artroskopii w porównaniu z leczeniem niechirurgicznym w grupie ponad 300 pacjentów z łąkotką i łagodną do umiarkowanej chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. W badaniu sponsorowanym przez National Institutes of Health uczestniczyło siedem ośrodków ortopedycznych w Stanach Zjednoczonych. Stwierdzono, że nie ma znaczących różnic w poprawie funkcjonalnej między grupami chirurgicznymi i niechirurgicznymi. Jednak jedna trzecia pacjentów, którzy mieli tylko fizjoterapię, przeszła operację w ciągu sześciu miesięcy.

Czy łąkotki predysponują pacjentów do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów?

W kilku badaniach stwierdzono, że pęknięcie łąkotki może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Z drugiej strony choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego może prowadzić do samoistnego pęknięcia łąkotki poprzez rozpad i osłabienie (zwyrodnienie) łąkotki. Zmiany zwyrodnieniowe łąkotki obserwowane w rezonansie magnetycznym sugerują wczesne zapalenie kości i stawów. Nawet po chirurgicznej resekcji w celu usunięcia zmian zwyrodnieniowych choroba zwyrodnieniowa stawów może nadal postępować.

Częściowa resekcja łąkotki wiąże się z mniejszą radiologiczną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego (tj. Chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego obserwowaną na zdjęciu rentgenowskim) niż całkowitą łąkotkomią. Istnieją również dowody na to, że uszkodzenie łąkotki nieleczone chirurgicznie pozostaje istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju radiologicznej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.