Omówienie kiły układu nerwowego

Kiła układu nerwowego występuje, gdy infekcja kiła rozprzestrzenia się na ośrodkowy układ nerwowy. Kiła jest uważana przede wszystkim za infekcję przenoszoną drogą płciową, która powoduje wrzody zwane wrzodami. Kiła może również wpływać na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) - kręgosłup i mózg. Kiedy tak się dzieje, może powodować poważne lub nawet osłabiające objawy. Kiła układu nerwowego może wystąpić na każdym etapie zakażenia kiłą.

Objawy

Objawy kiły układu nerwowego są bardzo zróżnicowane. Zależą od tego, które nerwy są zakażone patogenem kiły.

Osoby z kiłą układu nerwowego mogą mieć jeden lub więcej objawów. Mogą również nie mieć żadnych objawów.

Możliwe objawy kiły układu nerwowego to:

• Częściowy paraliż lub osłabienie, wpływające na jeden lub więcej obszarów ciała
• Labilność emocjonalna, trudność w kontrolowaniu emocji. Emocje mogą zmieniać się szybko lub nie pasować do sytuacji.
• Trudności z pamięcią
• Psychoza, w której ktoś słyszy, widzi lub wierzy w rzeczy, które nie są prawdziwe
• Zmiany osobowości
• Zmiany czucia w kończynach
• Utrata lub zmiany w koordynacji
• Postępująca demencja

Kiła układu nerwowego jest tak niebezpieczna, ponieważ ośrodkowy układ nerwowy jest centralnym systemem informacyjnym organizmu. Mózg kontroluje wszystkie świadome i wiele nieświadomych funkcji ciała. Kręgosłup wysyła informacje z reszty ciała do mózgu w celu ich zinterpretowania. Dlatego infekcje, które zakłócają pracę mózgu lub kręgosłupa, mogą uszkodzić przepływ ważnych informacji z mózgu do organizmu iz powrotem.

Do kategorii kiły układu nerwowego zalicza się czasem również infekcje kiły oka. Bardziej poprawnie określane jako kiła oczna, infekcje oczu mogą prowadzić do problemów ze wzrokiem i ślepoty.

Przyczyny

Kiła jest spowodowana zakażeniemTreponema pallidum. Rozprzestrzenia się prawie wyłącznie poprzez seks oralny, waginalny lub analny. Jednak może również przenosić się z matki na dziecko w czasie ciąży. Transmisja w czasie ciąży jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ wrodzona kiła może być śmiertelna dla noworodka.

Lekarze nie rozumieją, dlaczego u niektórych osób z kiłą rozwija się kiła układu nerwowego, a u innych nie. Najprawdopodobniej kiła układu nerwowego występuje u osób, u których kiła pozostaje nierozpoznana i nieleczona przez długi czas.

Dlatego zaleca się regularne badania przesiewowe w kierunku kiły osobom z wysokim ryzykiem zachorowania lub u których infekcja byłaby szczególnie ciężka. Obejmuje to osoby, które:

• W ciąży
• Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami
• Życie z HIV i aktywność seksualna
• Przyjmowanie PrEP w profilaktyce HIV

Chociaż przez długi czas zanikała liczba zakażeń kiłą, nie jest to już prawdą. Od 2000 roku rośnie liczba przypadków kiły, z których większość występuje u mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami.

Większość przypadków kiły nie przekształci się w kiłę układu nerwowego, szczególnie w przypadku szybkiego badania przesiewowego i leczenia. Jednak dowody historyczne sugerują, że częściowe lub niepełne leczenie kiły może nieco zwiększyć ryzyko.

Diagnoza

Kiłę rozpoznaje się na podstawie badania krwi. Jednak kiła układu nerwowego jest nieco trudniejsza do zdiagnozowania. Jest to szczególnie prawdziwe, ponieważ nie ma złotego standardu testów na kiłę układu nerwowego. Zamiast tego diagnoza opiera się zwykle na połączeniu objawów i badaniu przesiewowym płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR).

Rozpoznanie obecności kiły w płynie mózgowo-rdzeniowym zwykle wymaga nakłucia lędźwiowego. Podczas tego zabiegu między kościami dolnej części pleców wbija się igła i usuwa się część płynu ochronnego otaczającego kręgosłup. Następnie ten płyn jest testowany na kiłę za pomocą tego samego testu VDRL, który jest używany do wykrywania kiły we krwi. Lekarze będą również szukać zwiększonej liczby białek lub komórek w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Należy zauważyć, że niektóre osoby będą miały nieprawidłowe wyniki testów na kiłę w płynie mózgowo-rdzeniowym bez żadnych objawów klinicznych. U tych pacjentów zwykle rozpoznaje się bezobjawową kiłę układu nerwowego.

Możliwe jest również wystąpienie objawów kiły układu nerwowego i dodatniego wyniku testu na kiłę bez dodatniego testu w płynie mózgowo-rdzeniowym. Ci pacjencisązwykle zdiagnozowano kiła układu nerwowego.

Ogólnie zaleca się, aby każda osoba z kiłą układu nerwowego była również badana na obecność wirusa HIV

Leczenie

Leczenie kiły układu nerwowego wymaga od pacjentów przyjmowania wszystkich leków i niezawodnego przyjmowania ich. Dlatego też, aby upewnić się, że określone osoby przyjmują leki, leczenie często odbywa się w szpitalu.

Obejmuje to przyjmowanie IV wodnej krystalicznej penicyliny G co cztery godziny lub w sposób ciągły przez 10 do 14 dni.

Dla osób, które na pewno będą przestrzegały kuracji, istnieje możliwość łączenia zastrzyków penicyliny z doustnym probenecydem (reduktorem kwasu moczowego) przez 10 do 14 dni. Może być konieczne dłuższe leczenie.

Korona

Zmiany osobowości związane z kiłą układu nerwowego mogą utrudniać radzenie sobie z⁠ - zarówno dla osoby zakażonej, jak i jej bliskich. Na szczęście we wczesnych stadiach kiły układu nerwowego leczenie jest bardzo skuteczne. Może odwrócić wiele fizycznych i psychiatrycznych skutków ubocznych choroby.

Jednak w przypadku osób z kiłą układu nerwowego w późniejszym stadium leczenie może nie być tak skuteczne w przywracaniu funkcji. Uszkodzenie mózgu, które wiąże się z demencją, nie zawsze jest odwracalne, nawet jeśli infekcja zostanie wyleczona.

Słowo od Verywell

Kiła układu nerwowego może być przerażającą diagnozą. Można jej również w dużej mierze zapobiec. Rzetelne uprawianie bezpieczniejszego seksu, w tym seksu oralnego, może znacznie zmniejszyć ryzyko zarażenia się kiłą.

Ponadto kiła układu nerwowego występuje znacznie częściej w późniejszych stadiach kiły niż we wczesnych stadiach. Dlatego regularne badania przesiewowe i natychmiastowe leczenie mogą również mieć duży wpływ na zmniejszenie ryzyka.

Jeśli jesteś osobą zagrożoną kiłą, zawsze możesz poprosić o badanie przesiewowe podczas corocznej wizyty lekarskiej. Jeśli już pobierają krew, możesz nawet nie zauważyć, kiedy przeprowadzają test.