Jak leczy się raka okrężnicy

Istnieją dwie główne kategorie leczenia raka okrężnicy. Miejscowe terapie są ukierunkowane na jeden określony obszar, taki jak operacja lub promieniowanie. Leczenie systemowe lub ogólnoustrojowe ma znacznie szerszą sieć i obejmuje chemioterapię lub ukierunkowane terapie biologiczne. W zależności od stanu zdrowia fizycznego, stadium raka i własnego wyboru, możesz wybrać jedną terapię lub kombinację.

Wczesne wykrycie i leczenie raka okrężnicy może poprawić rokowanie (wynik leczenia) i jakość życia. W rzeczywistości, według American Cancer Society, kiedy rak okrężnicy w stadium 1 zostanie wcześnie wykryty i leczony, 92% ludzi żyje pięć lub więcej lat po leczeniu.

Przewodnik dyskusyjny dla lekarzy raka jelita grubego

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

ściągnij PDF Wyślij przewodnik e-mailem

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Zapisz się

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.

Operacja

Chirurgiczne usunięcie jest leczeniem z wyboru w przypadku większości wczesnych stadiów raka okrężnicy, ale rodzaj operacji zależy od takich czynników, jak zasięg rozprzestrzeniania się raka i umiejscowienie okrężnicy.

PeopleImages / Getty Images

Polipektomia

Wiele wczesnych raków okrężnicy (stadium 0 i niektóre guzy we wczesnym stadium 1) i większość polipów można usunąć podczas kolonoskopii. Podczas polipektomii rakowy polip jest cięty na łodydze za pomocą pętli z drutu, która przechodzi przez kolonoskop, czyli długa, elastyczna tuba z kamerą i lampką na końcu.

Kolektomia

Ta forma operacji raka okrężnicy polega na usunięciu części (lub części) jelita przez specjalistę, zwanego chirurgiem jelita grubego.W rzadkich przypadkach w leczeniu raka okrężnicy konieczna jest całkowita kolektomia, w której usuwa się całą okrężnicę. Całkowita kolektomia może być stosowana w leczeniu osób z setkami polipów (np. Osób z rodzinną polipowatością gruczolakowatą) lub z ciężkim zapaleniem jelita choroba.

Kolektomię można przeprowadzić na dwa sposoby - laparoskopowo lub metodą otwartą - a opcja wybrana przez chirurga zależy od takich czynników, jak rozmiar i lokalizacja raka okrężnicy, a także doświadczenie chirurga.

Procedura laparoskopowa wymaga znacznie mniejszego nacięcia niż otwarta kolektomia, więc powrót do zdrowia jest na ogół szybszy.

Podczas kolektomii usuwa się chory odcinek okrężnicy wraz z przylegającą częścią zdrowej okrężnicy i węzłami chłonnymi. Następnie przywiązuje się dwa zdrowe końce jelita. Celem chirurga będzie powrót pacjenta do możliwie najbardziej normalnej funkcji jelit. Oznacza to, że chirurg wyjmie jak najmniej okrężnicy.

Część tkanki usuniętej z węzłów chłonnych jest przenoszona do laboratorium patologicznego i badana pod mikroskopem przez patologa. Patolog będzie szukał oznak raka w tkance limfatycznej. Węzły chłonne przewodzą płyn zwany limfą do komórek ciała. Komórki rakowe mają tendencję do gromadzenia się w węzłach chłonnych, więc są dobrym wskaźnikiem do określenia, jak daleko rozprzestrzenił się rak. Usunięcie węzłów chłonnych zmniejsza również ryzyko nawrotu raka.

W niektórych przypadkach, na przykład gdy operacja wymaga pilnego wykonania, ponieważ guz blokuje okrężnicę, ponowne połączenie zdrowego jelita (zwane zespoleniem) może nie być możliwe. W takich przypadkach może być konieczna kolostomia.

Należy zauważyć, że w niektórych przypadkach chirurg nie będzie wiedział, jak daleko zaszedł rak przed rozpoczęciem operacji; innymi słowy, istnieje szansa, że ​​trzeba będzie usunąć więcej okrężnicy niż wcześniej sądzono.

Chirurgia kolostomii

Kolostomia powstaje, gdy część jelita grubego jest wprowadzana przez otwór w ścianie brzucha. Część okrężnicy znajdująca się na zewnątrz ciała nazywana jest stomią (po grecku „usta”). Stomia jest różowa, jak tkanka dziąseł i nie powoduje bólu. Do zbierania odpadów niezbędna jest wtedy zewnętrzna torba zakładana na brzuch. Worek jest opróżniany kilka razy dziennie i regularnie wymieniany.

Większość kolostomii wykonywanych w celu leczenia raka okrężnicy jest tymczasowa i jest konieczna tylko do prawidłowego wygojenia okrężnicy po operacji.

Podczas drugiej operacji zdrowe końce okrężnicy są ponownie łączone, a stomia zostaje zamknięta. Rzadko potrzebna jest stała kolostomia.

Przygotowanie i regeneracja

Każda procedura medyczna niesie za sobą ryzyko i korzyści. Porozmawiaj o nich z lekarzem i zadawaj pytania, aby mieć pewność co do decyzji dotyczącej leczenia.

Ryzyko chirurgiczne

Niektóre z zagrożeń związanych z operacją jelit obejmują:

• Krwawienie
• Zakażenie
• Zakrzepy krwi w nogach
• Przeciekające zespolenie
• Rozejście się nacięcia (otwarcie nacięcia brzusznego)
• Blizny i zrosty

Przed jakimkolwiek zabiegiem operacyjnym okrężnicy należy ją wyczyścić od wewnątrz. Odbywa się to poprzez pełne przygotowanie jelita, podobne do tego, które mogłeś mieć podczas kolonoskopii.

Będziesz musiał pozostać w szpitalu przez co najmniej kilka dni po resekcji jelita. Czas spędzony w szpitalu pozwoli na rozpoczęcie gojenia wszelkich nacięć chirurgicznych, podczas gdy pielęgniarki i lekarze będą monitorować nawodnienie, odżywianie i inne potrzeby po operacji, takie jak kontrola bólu.

W zależności od zabiegu można założyć dreny. Te dreny pozwalają nadmiarowi płynów, takich jak krew, opuścić brzuch. Dreny można usunąć przed wypisaniem ze szpitala. Jeśli podczas zabiegu chirurgicznego wszczepiono Ci kolostomię, personel pielęgniarski nauczy Cię, jak dbać o worek kolostomijny i stomię przed powrotem do domu.

Znaki ostrzegawcze po operacji

Oczywiście po każdej operacji należy słuchać swojego ciała i zgłaszać chirurgowi wszelkie nietypowe objawy. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz:

• Gorączka
• Narastający ból
• Zaczerwienienie, drenaż lub tkliwość wokół miejsc nacięcia
• Nie gojące się obszary nacięcia
• Nudności wymioty
• Krew w stolcu lub worku kolostomijnym
• Kaszel, który nie ustępuje
• Żółte oczy lub skóra

Terapia miejscowa

W niektórych przypadkach radioterapia może być stosowana w leczeniu raka okrężnicy. Radioterapia wykorzystuje określony rodzaj promieniowania rentgenowskiego do zabijania komórek nowotworowych i może być stosowana w połączeniu z chemioterapią i operacją raka okrężnicy. Onkolog radioterapii zapewni ukierunkowaną radioterapię w celu zmniejszenia wszelkich bolesnych objawów raka i zabicia pozostałych nowotworów komórki podejrzane po operacji lub przed nawrotem lub jako forma leczenia, jeśli dana osoba nie toleruje operacji.

Sesje radioterapii zwykle odbywają się pięć dni w tygodniu i są zabiegami bezbolesnymi, chociaż w miejscu napromieniania może wystąpić podrażnienie skóry (np. Oparzenie słoneczne), a także nudności lub wymioty.

Terapia ogólnoustrojowa

W przeciwieństwie do promieniowania, te opcje wpływają na całe ciało, zamiast skupiać się na określonym obszarze.

Chemoterapia

Leki chemioterapeutyczne przemieszczają się po całym organizmie i zabijają szybko dzielące się (rosnące lub duplikujące) komórki. Chociaż leczenie nie rozróżnia komórek nowotworowych od zdrowych, szybko dzielących się komórek (takich jak te we włosach lub paznokciach), te drugie zostaną zastąpione po zakończeniu chemioterapii.

Większość osób z rakiem okrężnicy w stadium 0 lub 1 nie wymaga chemioterapii. U osób z rakiem okrężnicy w późniejszym stadium chemioterapia może być podana przed operacją w celu zmniejszenia guza przed fizycznym usunięciem. Chemioterapia jest również czasami stosowana w celu zmniejszenia guza w całym organizmie, gdy wystąpią ogólnoustrojowe przerzuty (w przypadku raka w stadium 4).

Twój lekarz może również zalecić poddanie się chemioterapii po operacji, aby zabić wszelkie pozostałe komórki rakowe i zmniejszyć ryzyko nawrotu raka.

Chemioterapię można podawać w połączeniu z innymi terapiami raka okrężnicy (na przykład zabiegiem chirurgicznym lub radioterapią) lub samodzielnie. Onkolog medyczny (lekarz onkolog zlecający chemioterapię) przy wyborze najlepszych opcji chemioterapii weźmie pod uwagę kilka czynników, w tym stopień zaawansowania i stopień zaawansowania raka oraz stan zdrowia fizycznego.

Leki i schematy leczenia: Chemioterapia dożylna podawana jest we wstrzyknięciach dożylnych, podczas gdy doustne leki chemioterapeutyczne podawane są doustnie z pigułką.

Większość leków do chemioterapii dożylnej podaje się w cyklach, po których następuje okres odpoczynku. Twój lekarz weźmie pod uwagę Twoje zdrowie, stadium i stopień zaawansowania raka, stosowane leki chemioterapeutyczne oraz cele leczenia, podejmując decyzję o tym, ile terapii jest dla Ciebie odpowiednich.

Po rozpoczęciu chemioterapii lekarz będzie miał lepsze wyobrażenie o tym, jak długo będziesz potrzebować leczenia w oparciu o reakcję organizmu na leki.

Niektóre z leków stosowanych w chemioterapii raka okrężnicy obejmują:

• 5-FU (fluorouracyl)
• Eloksatyna (oksaliplatyna)
• Xeloda (kapecytabina)
• Camptosar (irynotekan, chlorowodorek irynotekanu)
• Triflurydyna i typiracyl (Lonsurf), lek złożony

Skutki uboczne chemioterapii

Skutki uboczne chemioterapii raka okrężnicy są liczne, ale większość można złagodzić innymi lekami. Możesz doświadczyć:

• Nudności, wymioty i utrata apetytu
• Wypadanie włosów
• Owrzodzenia ust
• Biegunka
• Mała liczba krwinek, która może zwiększać podatność na siniaki, krwawienia i infekcje
• Zespół dłoniowo-podeszwowy, który jest czerwoną wysypką na dłoniach i stopach, która może łuszczyć się i tworzyć pęcherze (może wystąpić w przypadku kapecytabiny lub 5-FU)
• Drętwienie lub mrowienie dłoni lub stóp (może wystąpić podczas stosowania oksaliplatyny)
• Reakcja alergiczna lub nadwrażliwości (może wystąpić podczas stosowania oksaliplatyny)

Terapia celowana

Ukierunkowane leczenie raka okrężnicy można stosować razem z chemioterapią lub samodzielnie, jeśli chemioterapia już nie działa.

Leki te zwykle rozpoznają czynniki wzrostu białek pokrywające komórki rakowe, takie jak czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF) lub receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) lub białka znajdujące się wewnątrz komórki. Niektóre z tych leków to przeciwciała podawane dożylnie, które specyficznie atakują białka, z którymi się wiążą. Zabijają tylko komórki objęte tymi czynnikami i mają mniej skutków ubocznych niż środki chemioterapeutyczne.

Niektóre z tych środków są podawane jednocześnie z chemioterapią raz na jeden do trzech tygodni, w tym:

• Avastin (bewacyzumab)
• Erbitux (cetuksymab)
• Vectibix (panitumumab)
• Zaltrap, Eylea (aflibercept)

Inne Cyramza (ramucyrumab) mogą być podawane samodzielnie. Inhibitory kinazy tyrozynowej, takie jak Stivarga (regorafenib), podaje się doustnie.

Wszystkie zabiegi niosą ze sobą ryzyko skutków ubocznych. Korzyści z leczenia powinny przeważać nad ryzykiem. Twój lekarz będzie ściśle z Tobą współpracował i dostosuje program leczenia do Twoich potrzeb.

To powiedziawszy, najczęstszym skutkiem ubocznym leków skierowanych przeciwko EGFR jest wysypka przypominająca trądzik na twarzy i klatce piersiowej podczas leczenia. Inne potencjalne skutki uboczne to bóle głowy, zmęczenie, gorączka i biegunka. W przypadku leków ukierunkowanych na VEGF najczęstsze działania niepożądane obejmują:

• Wysokie ciśnienie krwi
• Ekstremalne zmęczenie (znużenie)
• Krwawienie
• Zwiększone ryzyko infekcji
• Bóle głowy
• Owrzodzenia ust
• Utrata apetytu
• Biegunka

Immunoterapia

W przypadku osób z zaawansowanym rakiem okrężnicy lub rakiem, który wciąż rośnie pomimo chemioterapii, immunoterapia może być opcją leczenia. Celem immunoterapii jest wykorzystanie własnego układu odpornościowego osoby do ataku na raka. Dwa rodzaje leków immunoterapeutycznych obejmują:

• Keytruda (pembrolizumab)
• Opdivo (niwolumab)

Niektóre potencjalne skutki uboczne tych leków obejmują:

• Zmęczenie
• Gorączka
• Kaszel
• Uczucie zadyszki
• Swędzenie i wysypka
• Nudności, biegunka, utrata apetytu lub zaparcia
• Ból mięśni i / lub stawów

Procedury specjalistyczne

Jeśli rak okrężnicy rozprzestrzenił się na inne narządy, takie jak wątroba lub płuca (tzw. Rak okrężnicy z przerzutami), można przeprowadzić operację usunięcia jednej lub więcej z tych plam. Na decyzję o tym, jak najlepiej leczyć raka okrężnicy z przerzutami, decyduje wiele czynników, w tym liczba zmian przerzutowych, ich umiejscowienie oraz cele opieki nad pacjentem.

W celu zniszczenia lub zmniejszenia zmian przerzutowych można również zastosować procedury niechirurgiczne.

Te niechirurgiczne procedury obejmują:

• Kriochirurgia, która zabija komórki rakowe poprzez ich zamrożenie
• Ablacja częstotliwością radiową, która wykorzystuje fale energetyczne do niszczenia (spalania) komórek rakowych, które mają przerzuty do innych narządów, takich jak wątroba lub płuca
• Ablacja etanolem, która niszczy komórki rakowe wstrzyknięciem alkoholu

Opieka paliatywna

Leczenie paliatywne, zwane również łagodzeniem objawów lub opieką zapewniającą komfort, koncentruje się na łagodzeniu nieprzyjemnych objawów choroby przewlekłej lub terminalnej. W przypadku raka okrężnicy, leczenie paliatywne może pomóc ci radzić sobie fizycznie, emocjonalnie i duchowo podczas walki.

Kiedy ludzie otrzymują leczenie paliatywne, wybrane leki, procedury lub zabiegi chirurgiczne mają na celu pomóc w opanowaniu objawów, a nie zapewnić lekarstwa na raka.

Niektóre typowe objawy i źródła dyskomfortu, na których skupi się lekarz opieki paliatywnej, obejmują:

• Lęk, depresja i dezorientacja
• Zadyszka i zmęczenie
• Utrata apetytu i utrata masy ciała
• Zaparcia, biegunka i niedrożność jelit
• Obrzęk limfatyczny
• Nudności i wymioty

Ponadto leczenie bólu jest najwyższym priorytetem w opiece paliatywnej. Leczenie bólu możesz otrzymać od lekarza pierwszego kontaktu, onkologa, a nawet specjalisty od leczenia bólu. Interwencje mające na celu złagodzenie lub kontrolę bólu związanego z rakiem mogą obejmować:

• Leki przeciwbólowe (leki na receptę, leki dostępne bez recepty i leki uzupełniające)
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub przeciwdrgawkowe (na ból nerwowy)
• Zabiegi interwencyjne (znieczulenia zewnątrzoponowe, blokady nerwów)
• Terapia fizyczna lub zajęciowa
• Poradnictwo i biofeedback

Medycyna komplementarna (CAM)

Badania sugerują, że połączenie chemioterapii z chińskimi terapiami ziołowymi oraz innymi witaminami i suplementami (na przykład przeciwutleniaczami) może poprawić wskaźniki przeżycia w raku okrężnicy w porównaniu z samą chemioterapią.

Na przykład, duże badanie w Kalifornii wykazało, że terapia konwencjonalna w połączeniu z medycyną panazjatycką i witaminami zmniejszyła ryzyko zgonu w 1. stadium raka okrężnicy o 95%; rak okrężnicy w stadium 2 o 64%; stadium 3 raka okrężnicy o 29%; i raka okrężnicy w stadium 4 o 75% (w porównaniu z konwencjonalną terapią chemioterapią / radioterapią).

Chociaż włączenie leków uzupełniających do leczenia raka okrężnicy jest rozsądnym pomysłem, pamiętaj, aby robić to wyłącznie pod kierunkiem swojego onkologa. Pomoże to zapobiec niepożądanym skutkom ubocznym lub interakcjom.

Jak możesz zapobiegać rakowi okrężnicy