Liczne badania i rankingi „najsilniejszych miast” wykazały, że miasta i dzielnice o najwyższym poziomie łatwego poruszania się były również tymi, które miały najniższy wskaźnik otyłości.
Annie Otzen / Getty Images
Powstał nowy ruch urbanistyczny znany jako New Urbanism, którego celem jest promowanie zdrowszych i bardziej przyjaznych dla środowiska miast, a ostatnie dane pokazują, że ruch ten może również wpływać na wskaźniki nadwagi i otyłości.
Co sprawia, że po okolicy można chodzić?
Termin „sąsiedztwo spacerowe” odnosi się do tego, jak prawdopodobne jest, że możesz chodzić do lokalnych sklepów, szkół i parków w Twojej okolicy. Ułatwiają to takie funkcje, jak chodniki i ścieżki rowerowe, podobnie jak łatwa dostępność różnych firm w odległości spaceru.
Jaki jest obecny stan sąsiedztwa, w którym można poruszać się pieszo?
W krajach rozwiniętych większość dorosłych przyjęła nowoczesny siedzący tryb życia, który wiąże się ze stosunkowo niskim poziomem bieżącej aktywności fizycznej.
Ilość aktywności fizycznej zalecana przez większość krajowych i międzynarodowych wytycznych to co najmniej 30 minut aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności przez co najmniej 5 dni w tygodniu. Jednak coraz więcej badań wskazuje, że pozostawanie aktywnym przez cały dzień jest jednym z najlepsze sposoby zapobiegania chorobom przewlekłym, takim jak choroby serca, cukrzyca, udar i rak.
Badania wykazały, że większość dorosłych nie spełnia nawet minimalnego dziennego zalecenia dotyczącego aktywności fizycznej, a tym bardziej zalecenia dotyczącego pozostawania aktywnym przez cały dzień. Dalsze badania wykazały, że udogodnienia naszego nowoczesnego stylu życia, takie jak podróżowanie samochodem i praca za biurkiem, powodują, że jesteśmy bardziej siedzący, co z kolei przyczynia się do epidemii otyłości.
Co to jest nowa urbanistyka?
Jak wspomniano powyżej, New Urbanism to współczesny ruch urbanistyczny, którego jednym z celów jest promocja zdrowszych i bardziej przyjaznych dla środowiska miast i obszarów miejskich.
Jak zauważono w New Urbanism, „projektowanie wspaniałych miejsc zapewniających komfort i przyjemność pieszych jest jednym z najważniejszych aspektów New Urbanism”.
Ruch New Urbanism dąży do tworzenia miast „z całą siecią ulic wolnych od ruchu samochodowego, zwanych miastami dla pieszych”. Dlatego też, kładąc nacisk na elementy, które czynią miasta przyjaznymi dla pieszych i zachęcają do spacerów w większości codziennych miejsc docelowych, planowanie Nowej Urbanistyki może sprawić, że wyższe wskaźniki aktywności fizycznej staną się normalną częścią codziennej rutyny.
Zwolennicy New Urbanism zauważają, że „możliwość chodzenia do różnych sklepów, restauracji, kiosków, kawiarni i bazarów na wolnym powietrzu w dzielnicach bez samochodów i centrach pracy zapewnia najwyższą jakość życia”.
Niektórzy nawet wezwali do tego, aby całe dzielnice miejskie stały się wyłącznie pieszymi, z bezpośrednimi połączeniami z linią kolejową do transportu na dłuższych dystansach.
Co to jest ruch aktywnego projektowania?
Mając podobne cele jak New Urbanism, Active Design jest, według Center for Active Design, „podejściem do rozwoju opartym na dowodach, które identyfikuje rozwiązania urbanistyczne i architektoniczne w celu wspierania zdrowych społeczności”.
Ponownie, jest to zastosowanie pomysłu do projektowania dzielnic, społeczności, a nawet pojedynczych budynków, tak aby ludzie byli zachęcani do większej aktywności w ich codziennym życiu - jak na przykład w przypadku zasad sąsiedztwa poruszających się po okolicy.
Co ciekawe, inspiracją Active Design była nie tylko epidemia otyłości, ale epidemie chorób zakaźnych minionych epok. Jak zauważyło Centrum Aktywnego Projektowania, Active Design opiera się na „precedensie projektowania wpływającego na zdrowie publiczne w XIX wieku, uznanym przez masowe ograniczenie rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych”.
W XIX wieku złagodzenie zatłoczenia i złych warunków sanitarnych związanych z kamienicami i innymi nietypowymi projektami mieszkaniowymi zaowocowało imponującym zmniejszeniem liczby chorób zakaźnych, takich jak gruźlica, cholera, dur brzuszny i inne.
Mamy nadzieję, że dzięki wykorzystaniu najnowszych badań zdrowotnych podobne zasady projektowania można zastosować we współczesnej epoce w walce z otyłością.
Jak to może pomóc w epidemii otyłości?
To, co nazywa się aktywnymi środkami transportu - na przykład chodzenie lub jazda na rowerze - ma większe potencjalne korzyści zdrowotne niż prowadzenie samochodu i większe możliwości zapobiegania otyłości.
W jednym badaniu, które dotyczyło zgłaszanych przez osoby dojeżdżających do pracy (sklasyfikowanych jako transport prywatny, transport publiczny i transport aktywny) u ponad 15 000 mieszkańców Wielkiej Brytanii, osoby podróżujące do pracy za pomocą aktywnych i publicznych środków transportu miały znacznie niższą masę ciała. indeks (BMI) niż tych, którzy korzystali z transportu prywatnego. (Transport prywatny może obejmować na przykład jazdę własnym samochodem i wspólne przejazdy).
Nie tylko ci, którzy chodzili lub jeździli na rowerze przez całą lub część drogi do pracy - jak można by to zrobić z konieczności podczas korzystania z transportu publicznego - mieli niższy wskaźnik BMI, ale mieli również niższy procent tkanki tłuszczowej w porównaniu z osobami, które dojeżdżały do pracy przy użyciu własne samochody prywatne. Okazało się, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety czerpią korzyści z bardziej aktywnego środka transportu.
W innym badaniu, w którym wzięło udział ponad 100 000 osób mieszkających w miejskich i podmiejskich prowincjach Ontario w Kanadzie, skategoryzowano dzielnice w oparciu o Street Smart Walk Score, który autorzy badania opisują jako „złożoną miarę możliwości poruszania się po okolicy”.
Opierając się na tym Walk Score, naukowcy umieścili dzielnice na podstawie kodów pocztowych w jednej z pięciu kategorii łatwych do poruszania się, „od bardzo uzależnionych od samochodów do„ Walker's Paradise ””. Stwierdzono, że uczestnicy badania, którzy mieszkali w obszarach bardzo zależnych od samochodów, mieli znacząco większe szanse na nadwagę lub otyłość w porównaniu z tymi, którzy zamieszkiwali obszary „Walker's Paradise”.
Co więcej, mieszkańcy rejonów „Walker’s Paradise” zgłaszali chodzenie raczej w celach użytkowych niż rekreacyjnych - na przykład chodzenie po zakupy, a nie tylko na spacer. Okazało się, że ci mieszkańcy ważą średnio o 3,0 kg (6,6 funta) mniej niż ci, którzy mieszkali w obszarach bardzo zależnych od samochodów.
W następstwie kanadyjskich badań naukowcy donoszą wJournal of the American Medical Association (JAMA)że wyższe wskaźniki chodzenia po okolicy były związane z niższymi wskaźnikami nadwagi i otyłości, a także zmniejszoną zapadalnością na cukrzycę w badanych latach (2001–2012). Naukowcy zauważyli, że potrzebne są dalsze badania, aby zbadać i potwierdzić wpływ zasad Active Design i możliwości poruszania się po okolicy na choroby, takie jak otyłość i cukrzyca.
Inne badania sugerują, że ciśnienie krwi i wydolność aerobowa poprawiają się u osób mieszkających w dzielnicach, w których można spacerować. Rzeczywiście, prosta czynność codziennego chodzenia jest jedną ze zmian stylu życia, o których wiadomo, że poprawiają ciśnienie krwi.
Badania potwierdziły także inne korzyści zdrowotne płynące z codziennego 30-minutowego spaceru: na przykład w badaniu Nurses 'Health Study, osoby, które spacerowały energicznie lub w inny sposób wykonywały ćwiczenia o umiarkowanej intensywności przez co najmniej 30 minut każdego dnia, miały niskie ryzyko nagłego śmierć sercowa w ciągu 26 lat obserwacji.
Globalne przykłady miast, po których można poruszać się pieszo
Według strony New Urbanism zarówno Wenecja, Włochy, jak i Kopenhaga w Danii są doskonałymi przykładami „wielkich miast dla pieszych”.
Wśród głównych miast świata Wenecja ma największą sieć deptaków, która jest całkowicie wolna od samochodów.
Tradycyjna główna ulica Kopenhagi, Stroget, została przekształcona w deptak prawie 60 lat temu i od tego czasu urbaniści kontynuują prace nad przekształceniem miasta z nastawionego na samochody w bardziej zorientowane na pieszych.
Kroki, które planiści z Kopenhagi podjęli w celu osiągnięcia tej transformacji, obejmują przekształcenie większej liczby ulic w arterie przeznaczone wyłącznie dla pieszych, przekształcenie parkingów w place publiczne, promowanie roweru jako głównego środka transportu oraz budowanie na skalę „gęstą i niską”, co oznacza Preferowane są niskie budynki o gęstej zabudowie.
Kroki te ilustrują zasady nowej urbanistyki, która ma na celu stworzenie i przywrócenie „zróżnicowanych, zwartych miast i miasteczek, po których można spacerować, i które zapewniają wyższą jakość życia, oferując nowe możliwości życia”, jak odnotowano na stronie New Urbanism.
Wśród miast w Ameryce Północnej do tych, które mają najwyższe wyniki w marszu, należą: Nowy Jork (88 punktów), San Francisco, Boston, Filadelfia i Miami.
W Kanadzie najwyższymi punktami w kategorii Walk były miasta Vancouver (80 punktów), Westmount, Mont Royal, Toronto i Montreal.
W Stanach Zjednoczonych najbardziej przyjaznymi dla tranzytu miastami były również te z najwyższymi wynikami dla pieszych, co podkreśla korzystny wpływ, jaki projektowanie urbanistyczne i planowanie miejskie mogą mieć na możliwość poruszania się pieszo. Na przykład portal walkscore.com ocenił Nowy Jork, San Francisco, Boston, Dystrykt Kolumbii i Filadelfię jako 5 miast najbardziej przyjaznych dla transportu publicznego.
San Francisco i Boston również znalazły się w pierwszej szóstce miast przyjaznych rowerzystom.
