UTRATA MASY CIAŁA W CHOROBIE PARKINSONA

Dlaczego ludzie z chorobą Parkinsona mają tendencję do utraty wagi

Istnieje wiele teorii na temat pochodzenia utraty wagi u osób z chorobą Parkinsona. Niektórzy uważają, że utrata węchu, która może wpływać na apetyt, prowadzi do utraty wagi, a także zwiększonego wydatku energii i spalania tłuszczu z powodu drżenia i dyskinez. Inne teorie wskazują na zaburzenia nastroju związane z chorobą Parkinsona, takie jak depresja. Jednak żaden z tych czynników nie został definitywnie potwierdzony jako jedyna przyczyna utraty wagi.

Jeśli masz chorobę Parkinsona, możesz również mieć zaburzenia żołądkowo-jelitowe, które uważa się za najbardziej prawdopodobną przyczynę utraty wagi. Współistniejące stany, takie jak gastropareza i zmniejszona perystaltyka jelit, uniemożliwiają przemieszczanie się pokarmu przez przewód pokarmowy w normalnym tempie. Ten zmniejszony ruch mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym i innych miejscach związanych z chorobą jest często określany jako „dysfunkcja autonomiczna” i może prowadzić do utraty wagi.

Ryzyko niedożywienia

W odróżnieniu od samej utraty wagi, niedożywienie jest kolejnym zagrożeniem, na które możesz napotkać, jeśli żyjesz z chorobą Parkinsona. Badania wykazały, że niedożywienie występuje u od 0 do 24 procent osób z PD, a kolejne 3 do 60 procent jest zagrożonych niedożywieniem. Ponieważ nie ma wielu badań dotyczących tego tematu, prawdziwe liczby mogą być znacznie wyższe.

Dlaczego chodzi o utratę wagi

Naukowcy odkryli, że utrata masy ciała, definiowana jako utrata średnio jednego funta miesięcznie, wiąże się ze znacznie niższą jakością życia. Chociaż nie stwierdzono, aby utrata masy ciała obniżała przeżywalność, niewielka liczebność próby w niektórych z tych badań utrudnia ocenę prawdziwego wpływu utraty masy ciała na przeżycie.

Jedną z obaw jest to, że osoby z chorobą Parkinsona wydają się być bardziej narażone na osteoporozę, a osteoporoza jest istotną przyczyną zarówno chorób, jak i zgonów u osób starszych. Stwierdzono, że utrata masy ciała zwiększa ryzyko osteoporozy u osób z PD - osób, które mają już podwyższone ryzyko rozwoju osteoporozy. Utrata masy ciała zwiększa również ryzyko odleżyn (odleżyn), innej choroby, która jest już wzrosła u osób z PD z powodu redystrybucji tkanki tłuszczowej i ograniczenia ruchów. Kacheksja to nie tylko utrata masy ciała, ale także inny problem, który jest uważany za istotną przyczynę przedwczesnej śmierci.

Jedno z badań wykazało, że osoby z PD, które straciły na wadze, miały szybszy postęp choroby, jednak naukowcy nie są pewni, czy utrata masy ciała powoduje pogorszenie choroby Parkinsona, czy też utrata masy ciała jest wynikiem cięższej choroby.

Zarządzanie chorobą Parkinsona i wagą

Jeśli martwisz się utratą wagi, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Oprócz oceny progresji choroby Parkinsona, oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w kontrolowaniu wagi:

Spraw, aby posiłek był przyjemnym doświadczeniem. Dodawaj przyprawy i przyprawy do potraw, aby zrekompensować osłabienie smaku. Przyjrzyj się estetyce jedzenia. Poprawianie nastroju za pomocą gustownego stołu, muzyki, a nawet świec może czasami być równie ważne, jak polepszenie smaku potraw. Upewnij się, że masz odpowiednią ilość czasu na jedzenie. Uczucie pośpiechu może być przeszkodą, szczególnie dla osób, u których mięśnie gładkie przewodu pokarmowego pracują wolniej niż zwykle.

Pracuj z profesjonalistami. Poszukaj leczenia depresji i innych zaburzeń nastroju, które możesz mieć. Należy również zapytać lekarza, czy konieczne jest dostosowanie leków, ponieważ niektóre z nich mogą przyczynić się do utraty wagi. Możesz także pracować z dietetykiem lub wypróbować suplementy diety. Możesz także pracować z trenerem lub fizjoterapeutą, aby zwiększyć swoją aktywność. Dodanie odrobiny ćwiczeń - nawet niewielkiej ilości aktywności fizycznej - może pobudzić apetyt.

Zoptymalizuj swoje posiłki. W miarę możliwości wybieraj wysokokaloryczne potrawy i nie bój się spożywać tych, które lubisz najbardziej. Powinieneś także jeść w porze dnia, kiedy masz najwięcej energii, a także rezygnować z płynów i pić je po posiłku, a nie przed lub w trakcie posiłku, jeśli to możliwe.