Koinfekcja występuje, gdy organizm gospodarza lub komórka są zakażone w tym samym czasie więcej niż jednym patogenem. Chociaż z technicznego punktu widzenia może to wystąpić w przypadku wielu różnych kombinacji zakażeń, istnieją szczególne współzakażenia, które często występują razem, związane z różnymi czynnikami ryzyka.
Istnieją trzy szczególne stany, w których koinfekcje odgrywają znaczącą rolę: borelioza, HIV i zapalenie wątroby.
Borelioza
Choroba z Lyme jest uważana za chorobę przenoszoną przez wektory. Wektory to wszystko, co działa jako nosiciel choroby. W przypadku boreliozy jedynym wektorem są kleszcze.
IxodesKleszcze, znane również jako kleszcze twarde, są jednym z największych winowajców przenoszenia chorób przenoszonych przez wektory. Jednym z najczęstszych typów jestIxodes scapularis,znany również jako kleszcz jelenia, który występuje w północno-wschodnich, środkowo-atlantyckich i północno-środkowych Stanach Zjednoczonych. Zachodni kleszcz czarnonogi (Ixodes pacificus) znajduje się na wybrzeżu Pacyfiku.
Te kleszcze mogą same zostać zarażone więcej niż jednym drobnoustrojem wywołującym chorobę. Staje się to problemem, gdy koinfekowany kleszcz gryzie człowieka i jednocześnie przenosi więcej niż jedną infekcję. NaIxodeskleszcz może przenosićBorrelia burgdorferi, bakteria wywołująca boreliozę, wraz z jedną lub kilkoma dodatkowymi potencjalnie poważnymi chorobami.
W Stanach Zjednoczonych najczęstsze koinfekcje, szczególnie u osób z przewlekłą boreliozą, to:
- Babeszjoza
- Bartonellosis
- Erhlichiosis
- Mycoplasmazakażenie
- Gorączka plamista Gór Skalistych
- Anaplazmoza
- Tularemia
- Wirus Powassan
Objawy tych infekcji mogą pokrywać się z objawami boreliozy. Mogą to być gorączka, dreszcze, bóle głowy, zmęczenie i bóle stawów, które mogą komplikować diagnozę, a także leczenie.
Patogeny mogą również wchodzić ze sobą w interakcje. Dlatego jeśli masz jedną lub więcej koinfekcji z boreliozą, prawdopodobnie będziesz wykazywać cięższe objawy niż osoba, która zaraziła się boreliozą.
Leczenie koinfekcji boreliozy
Ponieważ często trudno jest odróżnić boreliozę od koinfekcji, lekarz może przepisać doksycyklinę, która leczy boreliozę i wiele innych chorób przenoszonych przez wektory.
Jednak doksycyklina może nie być najlepszą opcją dla wszystkich, ponieważ należy jej unikać u kobiet w ciąży lub karmiących, a także u dzieci w wieku poniżej 8 lat. Inne opcje doustnych antybiotyków mogą obejmować:
- Amoksycylina
- Aksetyl cefuroksymu
W cięższych przypadkach, które wymagają dożylnego podania antybiotyku, możesz zobaczyć następujące stosowane leki:
- Ceftriakson
- Cefotaksym
- Penicylina G.
Koinfekcje HIV
Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) atakuje układ odpornościowy organizmu, atakując określone białe krwinki (limfocyty T CD4 +), które są kluczowe w zwalczaniu infekcji. Osoby z HIV są zatem podatne na wiele koinfekcji i ich powikłań. Do najczęstszych z tych koinfekcji należą:
- Gruźlica
- Zapalenie wątroby typu B
- Wirusowe zapalenie wątroby typu C
Wpływ koinfekcji HIV
Gruźlica (TB) stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia osób zakażonych wirusem HIV. TB jest wywoływana przez bakteriePrątek gruźlicy, które rozprzestrzeniają się od osoby zakażonej drogą powietrzną w postaci kropelek z dróg oddechowych. U osoby ze zdrowym układem odpornościowym gruźlica może pozostać utajona (nieaktywna). Nie powoduje objawów, nie rozprzestrzenia się ani nie zakaża innych ludzi. Jeśli jednak układ odpornościowy jest osłabiony, tak jak w przypadku HIV, gruźlica może się uaktywnić.
W aktywnej gruźlicy bakterie rosną w organizmie i mogą rozprzestrzeniać się przez płuca i inne narządy, w tym mózg i kręgosłup. Osoba z aktywną gruźlicą może również przenosić infekcję na inne osoby z obniżoną odpornością.
Z tych powodów gruźlica stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia osób zakażonych wirusem HIV. Nieleczona gruźlica jest jedną z głównych przyczyn zgonów wśród osób zarażonych wirusem HIV.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie HIV, powinieneś zostać przebadany na gruźlicę (TB). Dostępnych jest wiele skutecznych metod leczenia.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B to zakażenie wątroby wywołane wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV).Podobnie jak HIV, HBV jest wirusem przenoszonym przez krew, który jest przenoszony poprzez kontakt seksualny z osobą zakażoną lub poprzez dzielenie się przedmiotami (na przykład igłami do wstrzykiwania narkotyków) z osobą zakażoną, które powodują pęknięcie skóry. Może również zostać przeniesiony na noworodka podczas porodu, jeśli matka jest zarażona. Wspólne drogi zakażenia wyjaśniają, dlaczego wiele osób zagrożonych zakażeniem wirusem HIV jest również podatnych na zakażenie HBV.
HIV przyspiesza postęp choroby wątroby u osób współzakażonych HBV i zwiększa ryzyko niewydolności wątroby i śmierci związanej z chorobą wątroby. Koinfekcja ma również wpływ na strategie postępowania w przypadku zakażenia wirusem HIV.
Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) jest również zakażeniem wątroby przenoszonym przez kontakt z krwią osoby zakażonej HCV. W Stanach Zjednoczonych HCV najczęściej rozprzestrzenia się, gdy ktoś korzysta ze wspólnej igły lub innego sprzętu używanego do wstrzykiwania narkotyków. Jest to również jeden ze sposobów rozprzestrzeniania się wirusa HIV. Biorąc pod uwagę wspólne drogi przenoszenia, wspólne zakażenie HCV i HIV jest powszechne: uważa się, że około jedna czwarta osób zakażonych wirusem HIV jest współzakażona HCV.
HCV jest główną przyczyną przewlekłej niewydolności wątroby. HIV może powodować szybszy postęp przewlekłego HCV. Infekcja HCV może również komplikować leczenie HIV.
Leczenie koinfekcji HIV
Konieczne jest leczenie HIV i każda koinfekcja. Obecność jednej koinfekcji może zmienić lub skomplikować leczenie drugiej. Lekarz z doświadczeniem w leczeniu HIV i koinfekcji może najlepiej ograniczyć interakcje leków i zoptymalizować leczenie.
W przypadku współzakażenia gruźlicą / wirusem HIV czas terapii i stosowane schematy leczenia zależą od wielu czynników i są dostosowane do stanu zdrowia każdego pacjenta. Leczenie gruźlicy koncentruje się na zapobieganiu przekształcaniu się utajonej infekcji w aktywną, szerzącą się chorobę lub na leczeniu aktywnej infekcji TB.
Zakażenie współistniejące HBC lub HCV - lub obydwoma - zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności wątroby i progresji do raka wątroby. Jeśli te choroby nie są leczone, możesz również być narażony na zwiększone ryzyko śmierci z powodu niewydolności wątroby.
Wysoce skuteczna szczepionka przeciwko HBV jest dostępna od prawie czterech dekad, ale miliony na całym świecie pozostają niezaszczepione. Po nabyciu HBV dostępne są metody jego zwalczania, ale należy je stosować latami. Obecnie nie ma lekarstwa.
HCV można teraz leczyć lekami atakującymi wirusa. U większości ludzi choroba jest uleczalna. Możliwe są interakcje między lekami na HCV a lekami na HIV, więc lekarze muszą uważać, aby przepisać właściwe kombinacje.
Ponadto, jeśli dana osoba jest współzakażona HBV i HCV, leki stosowane w leczeniu HCV mogą spowodować reaktywację zakażenia HBV, co ilustruje, jak bardzo koinfekcje mogą komplikować leczenie.
Zakażenie koinfekcyjne a zakażenie wtórne
Koinfekcje niekoniecznie są ze sobą powiązane. Osoba może zostać zarażona obydwoma chorobami w tym samym czasie lub w oddzielnych przypadkach, ale jedna choroba nie zwiększa prawdopodobieństwa wystąpienia drugiej.
Natomiast infekcja, która rozwija się po pierwotnej lub pierwotnej infekcji lub z jej powodu, nazywana jest infekcją wtórną. Na przykład osoba z COVID-19 może rozwinąć wtórne bakteryjne zapalenie płuc.
Infekcja pierwotna ma kilka sposobów na zwiększenie podatności na infekcję wtórną. Na przykład:
- Może osłabiać funkcje odpornościowe, dając innym patogenom możliwość przedostania się do organizmu i wywołania infekcji. Na przykład zaburzona funkcja odpornościowa w pierwotnym zakażeniu wirusem HIV znacznie ułatwia rozwój wtórnych zakażeń, takich jak zapalenie płuc, opryszczka pospolita i półpasiec oraz kandydoza.
- Jego leczenie może prowadzić do wtórnej infekcji. Na przykład antybiotykoterapia infekcji może zmienić normalną florę pochwy, prowadząc do przerostu drożdżaków pochwy.
