Depresja kliniczna, zwana także dużą depresją lub dużym zaburzeniem depresyjnym (MDD), jest często mylona ze smutnym lub obniżonym nastrojem. Chociaż smutek jest jednym z symptomów klinicznej depresji, musi istnieć kilka innych oznak i symptomów - oprócz smutku - aby ktoś mógł formalnie zdiagnozować depresję kliniczną.
Kliniczną depresję uważa się za potencjalnie przewlekłe i ciężkie zaburzenie z chorobami współistniejącymi i wysoką śmiertelnością. Zrozumienie objawów przedmiotowych i podmiotowych depresji jest ważne, aby zapewnić odpowiednią diagnozę i leczenie.
martin-dm / Getty Images
Co to jest depresja kliniczna?
Depresja kliniczna to poważna postać choroby psychicznej, która wpływa nie tylko na nastrój danej osoby. Wpływa na sposób, w jaki osoba:
- Myśli
- Dzieje
- Czuje
- Zarządza swoim życiem
Rozpoznanie depresji klinicznej oznacza, że dana osoba ma objawy, które zakłócają zdolność do funkcjonowania w pracy i w domu, co niekorzystnie wpływa na sposób, w jaki osoba jest w stanie cieszyć się hobby i spędzaniem wolnego czasu, socjalizacją, związkami i nie tylko.
Kliniczna depresja obejmuje nie tylko emocje, ale także objawy fizyczne - takie jak brak snu i utrata apetytu. Należy zauważyć, że depresja kliniczna to zbiór oznak i objawów, które mogą odzwierciedlać brak równowagi chemicznej w mózgu.
Objawy
Niektóre z najbardziej powszechnych objawów depresji klinicznej to silny i utrzymujący się niski nastrój, głęboki smutek lub poczucie rozpaczy. Charakterystyka, objawy lub cechy depresji mogą mieć różny stopień nasilenia, od bardzo łagodnego do ciężkiego. Objawy mogą obejmować:
- Ciągłe uczucie smutku lub przygnębienia
- Utrata zainteresowania hobby i czynnościami, które zwykle sprawiają przyjemność
- Niski poziom energii lub uczucie zmęczenia
- Bezsenność (problemy ze snem) lub zbyt dużo snu
- Utrata apetytu i późniejsza utrata wagi
- Jedzenie zbyt dużo, co powoduje przyrost masy ciała
- Spowolniony ruch lub mowa
- Zwiększenie aktywności (chodzenie, nerwowe gesty, takie jak wielokrotne załamywanie rąk)
- Poczucie winy lub bezwartościowości
- Problemy z koncentracją
- Trudności w podejmowaniu decyzji
- Myśli samobójcze (lub aktywny plan popełnienia samobójstwa)
- Obsesja na punkcie śmierci
Do formalnej diagnozy klinicznej depresji objawy te muszą trwać co najmniej dwa tygodnie i muszą odzwierciedlać zmianę w stosunku do poprzedniego poziomu funkcjonowania przed wystąpieniem objawów i muszą powodować znaczące upośledzenie lub stres w pracy, sytuacjach towarzyskich lub inne obszary funkcjonowania Objawy nie mogą być spowodowane inną chorobą, w tym nadużywaniem substancji.
Inne warunki fizyczne, które mogą naśladować objawy depresji, obejmują:
- Problemy z tarczycą
- Guz mózgu
- Niedobór witamin
Diagnoza
Diagnoza klinicznej depresji często zaczyna się od badania fizykalnego, testów laboratoryjnych i innych metod diagnostycznych, aby wykluczyć jakiekolwiek schorzenia fizyczne, takie jak problemy z tarczycą. Po czym lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może skierować Cię do psychiatry lub innego specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym (np. licencjonowany kliniczny pracownik socjalny psychologa lub LICSW) w celu przeprowadzenia oceny. Ocena przeprowadzona przez specjalistę zdrowia psychicznego może obejmować:
- Ocena psychiatryczna: obejmuje historię obecnych objawów oraz ocenę twoich myśli, uczuć i zachowań. Możesz zostać poproszony o udzielenie odpowiedzi na niektóre pytania w formie pisemnej.
- Historia rodziny: służy do rozszyfrowania, czy w Twojej rodzinie jest jakakolwiek choroba psychiczna.
- Ocena diagnostyczna: ocenia twoje objawy w porównaniu z DSM-5, narzędziem diagnostycznym zwanym Diagnostycznym i statystycznym podręcznikiem zaburzeń psychicznych.
Przyczyny
Dokładna przyczyna klinicznej depresji jest nieznana, każdy może cierpieć na poważne zaburzenie depresyjne. Istnieją jednak pewne znane przyczyny związane z depresją kliniczną, są to:
- Biochemia: Uważa się, że określone substancje chemiczne w mózgu odgrywają rolę w objawach depresji.
- Genetyka: Wiadomo, że depresja występuje w rodzinach. Jeśli masz rodzica lub rodzeństwa z kliniczną depresją, masz dwa do trzech razy większe prawdopodobieństwo zachorowania na depresję w porównaniu z kimś, kto nie ma takiej więzi rodzinnej.
- Czynniki środowiskowe: takie jak narażenie na przemoc lub znęcanie się i zaniedbanie, szczególnie w dzieciństwie, mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia depresji. Wiadomo również, że z powodu ubóstwa osoba jest bardziej podatna na depresję kliniczną.
Czynniki ryzyka
Chociaż nikt nie może dokładnie przewidzieć, czy dana osoba wpadnie w depresję, istnieją pewne czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zdiagnozowania depresji, są to:
- Po wcześniejszym epizodzie depresji klinicznej
- Posiadanie w rodzinie historii depresji, alkoholizmu, choroby afektywnej dwubiegunowej lub członka rodziny, który popełnił samobójstwo
- Masz problemy z nadużywaniem substancji
- Przechodzenie przez znaczące zmiany w życiu (takie jak utrata ukochanej osoby)
- Wysoki poziom stresu
- Doświadczyłem traumy
- Mając pewne schorzenia (takie jak guz mózgu)
- Przyjmowanie niektórych leków powodujących depresję
- Posiadanie pewnych cech osobowości (takich jak skrajny pesymizm lub niska samoocena)
Rodzaje
Istnieje kilka różnych rodzajów depresji, na które można cierpieć; podstawową różnicą są cechy, których to dotyczy. Możesz mieć coś, co nazywa się specyfikatorem związanym z depresją, te specyfikatory mogą obejmować:
- Stres lękowy: depresja wraz z uczuciem niepokoju, zamartwiania się, napięcia lub napięcia.
- Cechy mieszane: depresja wraz ze zwiększoną energią, nadmiernym mówieniem, zawyżonym poczuciem własnej wartości (nazywane również manią lub manią).
- Cechy melancholijne: ciężka depresja połączona z wczesnym wstawaniem, utrata zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały Ci przyjemność, pogorszenie nastroju o poranku i poczucie winy.
- Nietypowe cechy: Depresja z objawami, które obejmują nastrój, który może się rozjaśnić w odpowiedzi na pozytywne wydarzenia, wzrost apetytu, nadmierny sen, uczucie ciężkości w rękach lub nogach (zwane paraliżem ołowianym).
- Cechy psychotyczne: depresja, której towarzyszy psychoza, taka jak halucynacje lub urojenia.
- Początek okołoporodowy: występuje w czasie ciąży lub w ciągu czterech tygodni po porodzie.
- Wzór sezonowy: Znany również jako sezonowe zaburzenie afektywne, obejmuje depresję związaną z określoną porą roku (zwykle z mniejszą ekspozycją na światło słoneczne, taką jak jesień lub zima). Objawy mogą obejmować problemy ze wstawaniem i chodzeniem do pracy w miesiącach zimowych.
Leczenie
Depresja kliniczna jest jednym z najbardziej uleczalnych ze wszystkich zaburzeń zdrowia psychicznego. W rzeczywistości od 80 do 90% osób z depresją reaguje pozytywnie na leczenie.
Lek
Kiedy chemia w mózgu przyczynia się do depresji, lekarz może przepisać lek przeciwdepresyjny. Leki przeciwdepresyjne nie są uważane za leki uzależniające, po prostu pomagają modyfikować chemię mózgu, poprawiając w ten sposób objawy depresji.
Wadą leków przeciwdepresyjnych jest to, że ich działanie terapeutyczne (łagodzenie objawów depresji) może zająć nawet kilka tygodni.
Jeśli zaczniesz przyjmować leki przeciwdepresyjne i po kilku tygodniach nie zauważysz poprawy objawów, Twój psychiatra może dostosować dawkę lub dodać dodatkowy lek.
Zazwyczaj lekarz poinstruuje Cię, aby przyjmować leki przeciwdepresyjne przez co najmniej sześć miesięcy (lub dłużej) po zauważeniu złagodzenia objawów; możesz zalecić długotrwałe przyjmowanie leku, aby zmniejszyć ryzyko przyszłych epizodów depresji.
Psychoterapia
Psychoterapia - czasami nazywana „psychoterapią” - jest powszechnym sposobem leczenia łagodnej depresji. Jeśli cierpisz na umiarkowaną lub ciężką depresję, możesz zostać zachęcony do podjęcia terapii rozmową, wraz z lekami przeciwdepresyjnymi.
W przypadku depresji pomocne okazały się różne metody psychoterapii. Jednym z najskuteczniejszych sposobów terapii psychologicznej depresji jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT), rodzaj terapii psychologicznej, która okazała się skuteczna w przypadku wielu różnych problemów, takich jak:
- Depresja
- Niepokój
- Zaburzenia związane z używaniem alkoholu i innych substancji
- Zaburzenia odżywiania
- Inne rodzaje chorób psychicznych
Terapia CBT obejmuje różne strategie; niektóre lub wszystkie z tych strategii można zastosować podczas terapii indywidualnej lub grupowej, obejmują one:
- Nauczenie się rozpoznawania zniekształceń w myśleniu, które prowadzą do problemów, i ponownej oceny tych zniekształceń
- Nauka zmiany wzorców zachowań (takich jak stawianie czoła lękom, gdy dana osoba cierpi na silny lęk)
- Nauka umiejętności rozwiązywania problemów i ich wykorzystania w określonych sytuacjach
- Dowiedz się, jak zdobyć zaufanie do swoich mocnych stron i umiejętności
- Przyjęcie lepszego wglądu w motywację i zachowanie innych
- Nauka wyciszenia umysłu i odprężenia ciała
Czas potrzebny na leczenie depresji może się różnić w zależności od kilku czynników, w tym:
- Nasilenie klinicznej depresji
- Rozmiar urazu, którego ktoś mógł doświadczyć
- Czy dana osoba ma współwystępujące schorzenia, takie jak zaburzenia związane z używaniem substancji
- Rodzaj depresji, jaki ma dana osoba
Terapia EW
Terapia elektrowstrząsami (EW) to bardzo skuteczna metoda leczenia depresji, ale zwykle zarezerwowana dla osób, które nie reagują dobrze na inne rodzaje leczenia, takie jak leki. ECT różni się dziś znacznie od historii, kiedy dana osoba nie spała podczas tego procesu. Ta metoda leczenia rozpoczęła się w latach czterdziestych XX wieku. Jednak dzisiaj EW wykonuje się w znieczuleniu. Polega na bardzo krótkiej stymulacji elektrycznej mózgu po uśpieniu osoby. EW składa się zwykle z około sześciu do 12 sesji.
Korona
Jest wiele rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc sobie w radzeniu sobie z depresją kliniczną, niektóre z najczęstszych interwencji obejmują zmiany stylu życia, takie jak:
- Zapewnienie wystarczającej ilości snu każdej nocy
- Zdrowa dieta
- Zaangażowanie się w codzienne rutynowe ćwiczenia fizyczne (za zgodą lekarza). Badania wykazały, że ćwiczenia fizyczne mogą złagodzić depresję.
- Unikanie alkoholu (który działa uspokajająco) i innych narkotyków
- Podejmowanie środków radzenia sobie ze stresem (takich jak techniki głębokiego oddychania i relaksacji, joga lub praktyka uważności.
Słowo od Very Well
Należy pamiętać, że depresja kliniczna jest poważną chorobą i można ją leczyć. Dzięki trafnej diagnozie i właściwemu leczeniu większość ludzi może nauczyć się żyć z kliniczną depresją, a wielu odczuwa ulgę w jej objawach. Jeśli masz objawy klinicznej depresji, koniecznie porozmawiaj z lekarzem pierwszego kontaktu; nie bój się poprosić o skierowanie do specjalisty zdrowia psychicznego w celu uzyskania dokładnej oceny / oceny diagnostycznej. To pierwszy krok do aktywnego podejścia do zdrowia psychicznego.
