Anatomia kości ramiennej

Kość ramienna to największa kość całej kończyny górnej. Wierzchołek kości ramiennej łączy się z obszarem zwanym dołem glenoidalnym na łopatce lub łopatce. Dolna część kości ramiennej dotyka górnej części kości promieniowej i kości łokciowej łączącej ramię z przedramieniem.

Spotkanie tych kości pozwala na szeroki zakres ruchu, jaki jest możliwy w stawie barkowym, wraz z ruchem łokcia.

Anatomia

Kość ramienna ma dwa duże guzki na szczycie kości, zwane guzkami większymi i mniejszymi, które łączą się z łopatką w celu zapewnienia ruchu i stabilności.

Rytm między łopatką a kością ramienną jest bardzo ważny dla prawidłowego funkcjonowania barku.

Innym ważnym punktem orientacyjnym jest anatomiczna szyja, nieco węższy obszar tuż poniżej guzków, ale powyżej trzonu, który jest dłuższą częścią kości. Ten obszar szyi jest najczęściej złamaną częścią kości ramiennej ze względu na jej szerokość. Niestety złamanie w tym miejscu kości ramiennej może być szkodliwe dla dzieci i młodzieży, ponieważ jest to również lokalizacja płytki nasadowej lub płytki wzrostowej.

Staw barkowy, składający się częściowo z kości ramiennej, jest uważany za staw kulowy. Ten typ stawu jest najbardziej wszechstronny w organizmie, pozwalając na każdy stopień ruchu. Odpowiednia anatomia musi umożliwiać ten ruch, co również sprawia, że ​​staw ten jest dość podatny na obrażenia, gdy występują niewłaściwe ruchy i siły.

Jak wspomniano, płytka wzrostowa jest integralną, ale wrażliwą częścią kości ramiennej. Wady wrodzone, infekcje i / lub urazy mogą wpływać na tę płytkę wzrostu, zakłócając proces wzrostu. Może to prowadzić do skrócenia lub innych deformacji kości ramiennej. W takich sytuacjach interwencja medyczna może pomóc w zastosowaniu technik wydłużania kości w celu uzyskania bardziej znormalizowanego i funkcjonalnego wyglądu kości.

Funkcjonować

Głowa kości ramiennej stanowi część stawu barkowego. Obszar ten służy również jako punkt wstawienia mięśni tworzących obręcz barkową. Obejmuje to długą głowę ścięgna mięśnia dwugłowego, wraz z mięśniem mięśnia nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, teres minor i subscapularis, które są znane jako mięśnie stożka rotatorów.

Kość ramienna współpracuje z tymi mięśniami, aby unieść ramię do przodu i w dół (zwane również zgięciem i wyprostem), unieść ramię w bok i w dół (zwane również odwodzeniem i przywodzeniem), poruszać ramieniem małymi i dużymi ruchami okrężnymi zwane obwodem) i obracać się do wewnątrz lub na zewnątrz (zwane również rotacją wewnętrzną i rotacją zewnętrzną).

W tym obszarze występuje również wiele więzadeł, które nie tylko pomagają w zabezpieczeniu mięśni, ale także zapewniają ruch stawu barkowego.

Istnieje również duża sieć nerwów, która znajduje się w przedniej części kości ramiennej, zwana splotem ramiennym.

Zapewnia to czucie i ruch nie tylko każdemu mięśniowi ramienia, ale także części szyi i rdzenia kręgowego.

Warunki powiązane

Zapalenie ścięgna lub zapalenie kaletki

Jest to powszechny stan, w którym ścięgna otaczające kość ramienną lub sama kość ramienna ulegają zapaleniu i podrażnieniu. Może to być związane z wiekiem lub z powodu nadużywania, na przykład podczas wykonywania powtarzalnych ruchów lub uprawiania sportów, które wymagają częstych, silnych ruchów ramienia.

Frozen Shoulder

Zamarznięty bark to stan wynikający z pogrubienia torebki barkowej, powodujący bolesny ruch i znaczną sztywność. Chociaż jest to dysfunkcja tkanki łącznej, występuje bezpośrednio nad głową kości ramiennej, co może powodować zwyrodnienie i niewspółosiowość do kości ramiennej, jeśli nie jest odpowiednio leczone.

Zapalenie kości i stawów

Podobnie jak w przypadku większości dużych stawów, głowa kości ramiennej jest podatna na chorobę zwyrodnieniową stawów. Ten stan zwykle występuje z wiekiem i jest wynikiem zużycia chrząstki na końcu kości. Może to powodować znaczny ból związany z każdym ruchem stawów.

Każdy z tych stanów może być leczony zachowawczo (czyli bez operacji) przez fizjoterapeutę lub terapeutę zajęciowego lub przez lekarza. Leczenie przez lekarza może obejmować zabieg chirurgiczny lub własne metody zachowawcze, które zazwyczaj obejmują zastrzyki przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Rehabilitacja

Podobnie jak w przypadku większości złamań, leczenie złamań szyi kości ramiennej odbywa się zgodnie z protokołem mającym na celu maksymalizację funkcji. Chociaż podobne, istnieją różne protokoły leczenia złamań trzonu lub dystalnego końca kości ramiennej.

Redukcja otwarta i zamknięta

Otwarta redukcja ze stabilizacją wewnętrzną wystąpi w przypadkach, gdy lekarze będą musieli naprawić fragmenty kości za pomocą prętów, śrub, płytek lub innego sprzętu. Zamknięta redukcja jest również wykonywana przez lekarza w prostym zabiegu, bez konieczności wykonywania nacięć chirurgicznych. Po każdej z tych procedur zwykle następuje umieszczenie gipsu lub pasa w celu ochrony ramienia i zapobieżenia ponownemu urazowi, podczas gdy pacjent powoli wznawia niektóre codzienne czynności.

Protokoły rehabilitacji będą się różnić w zależności od rodzaju złamania, jednak pasywny zakres ruchu (w którym terapeuta wykonuje ćwiczenia rozciągające dla pacjenta) jest zalecany od 24 do 48 godzin po zabiegu, aby zapobiec utracie ruchu. Pacjent jest w stanie wykonać lekkie ćwiczenia pod nadzorem terapeuty około czterech tygodni po zabiegu. Bardziej intensywne ćwiczenia wzmacniające rozpoczynają się około trzech miesięcy po zabiegu.

Programy terapeutyczne oferowane przez terapeutę zajęciowego lub fizjoterapeutę będą się różnić w zależności od wykazywanych przez każdą osobę deficytów. Programy te zazwyczaj obejmują szynowanie w przypadku nadużywania, a także ćwiczenia poprawiające koordynację, wzmocnienie i zakres ruchu ramienia i stawu barkowego.

Celem jest również edukacja w zakresie obsługi sprzętu kompensującego utratę funkcji podczas procesu gojenia oraz wykonywanie codziennych czynności, które mogą być trudniejsze do wykonania od czasu urazu i / lub zabiegu chirurgicznego.