Co to jest hipotermia?

Hipotermia (niska temperatura ciała) dotyczy zarówno stanu chorobowego, jak i objawu narażenia na zimno. Występuje, gdy ciało spadnie poniżej określonej temperatury i nie może się ogrzać. Za normalną temperaturę ciała uważa się 98,6 stopnia. Za hipotermię uważa się wszystko poniżej 95 stopni. Nieleczona hipotermia może stać się nagłym przypadkiem medycznym.

System powłokowy (skóra) pomaga regulować temperaturę ciała, kontrolując utratę ciepła. Ciało wytwarza ciepło poprzez metabolizm komórkowy, co jest fantazyjnym sposobem powiedzenia, że ​​życie - przynajmniej w człowieku - ogrzewa nas.

Dopóki nasze ciała mogą wytwarzać co najmniej tyle ciepła, ile tracimy, utrzymujemy temperaturę wewnętrzną. Jeśli tracimy więcej niż zarabiamy, cierpimy na hipotermię.

Rodzaje hipotermii

Istnieją trzy ogólne typy przypadkowej hipotermii:

1. Ostre narażenie na zimno, takie jak zanurzenie w zimnej wodzie lub złapanie się śniegu. To jest gorsze niż zwykłe przebywanie poza domem w zimne dni.
2. Zmęczenie lub inny brak działania metabolicznego, które nie wytwarza wystarczającej ilości ciepła, w tym zatrucie alkoholem lub niedożywienie.
3. Przewlekłe narażenie na łagodne lub umiarkowane niskie temperatury bez przerwy. Nawet zbyt długie rozmawianie na świeżym powietrzu bez kurtki w chłodny jesienny wieczór wystarczy, aby wywołać łagodną hipotermię, mimo że łatwo ją leczyć.

Hipotermia występuje również bardzo często podczas operacji, co jest wynikiem połączenia zimnego środowiska i uszkodzenia skóry (ponieważ z definicji skóra została rozcięta), co pozwala na szybszą ucieczkę ciepła niż zwykle. Hipotermia okołooperacyjna jest dobrze udokumentowana a chirurdzy szukają sposobów, aby temu zapobiec, zapewniając jednocześnie zdrowe i wygodne środowisko dla zespołu chirurgicznego.

Historia

Ludzie od tysiącleci wiedzieli, że narażenie na zimno może skutkować śmiercią, a zmęczenie lub wyczerpanie jeszcze go pogarsza. Aby faktycznie zdefiniować i rozpoznać hipotermię, potrzebny był termometr wystarczająco mały, aby można go było regularnie używać na ludziach. Został wynaleziony w 1866 roku i dopiero kilkadziesiąt lat później był powszechnie dostępny do użytku medycznego. Minęło dużo czasu, zanim termometry stały się dostępne, aby zorientować się, jak ciepłe powinno być ciało.

Wiele osób musiało mierzyć i rejestrować temperaturę, aby dowiedzieć się, co jest normalne. I wszystkie temperatury trzeba było przyjąć w ten sam sposób - standaryzację, która nie istniała przez wiele lat. Pierwsze badanie temperatury człowieka zostało opublikowane w 1868 roku i zawierało dyskusję na temat temperatur dla ponad 25 000 osób cierpiących na różne choroby. Większość temperatur mierzono pod pachą (środkowa szczęka), co jest metodą notorycznie niedokładną.

Już we wczesnych latach stosowania temperatury jako narzędzia diagnostycznego lekarze wiedzieli, że pacjenci nie radzą sobie z niskimi temperaturami, ale stan ten nie miał właściwej nazwy. Termin „hipotermia” pojawił się w druku dopiero około 1880 roku i był używany na różne sposoby, od zimnych rąk do „tolerancji” na zimno. Nie została jasno zdefiniowana, tak jak znają ją lekarze, aż do XX wieku.

Wiadomo było, że hipotermia (pomimo braku prawdziwej nazwy) może być spowodowana narażeniem na zimno, a od razu zidentyfikowano rolę zatrucia alkoholem w hipotermii. Pomysł, że hipotermia może wystąpić podczas operacji, jest stosunkowo nowoczesną realizacją.

Objawy hipotermii

Oznaki i objawy hipotermii zależą od ciężkości stanu. Na początku jest tylko dreszcze i ogólnie nieprzyjemne uczucie. Pacjent może mieć problemy z palcami.

W miarę postępu hipotermia powoduje narastające problemy ze zdolnością motoryczną, zmęczenie, dezorientację, utratę przytomności i ostatecznie śmierć.

Przyczyny

Hipotermia jest spowodowana utratą większej ilości ciepła, niż organizm może wytworzyć. Najczęstszą przyczyną hipotermii jest narażenie na zimne środowisko. Zimne otoczenie niekoniecznie oznacza przebywanie na zewnątrz; osoby w znieczuleniu mogą być bardziej podatne na hipotermię z powodu zmienionych mechanizmów termoregulacji. Inne przyczyny lub czynniki ryzyka obejmują uraz lub rany pooperacyjne, zmęczenie i zatrucie alkoholem. Dla niemowląt spanie w zimnych sypialniach może być czynnikiem ryzyka.

Diagnoza

Postawienie diagnozy hipotermii wymaga dokładnego pomiaru temperatury poniżej określonego progu. Połączenie aktualnej temperatury oraz objawów przedmiotowych i podmiotowych pacjenta decyduje o tym, czy hipotermia jest uważana za łagodną, ​​umiarkowaną czy ciężką.

Zapobieganie

Zapobieganie hipotermii wymaga oszczędzania większej ilości ciepła, niż pacjent traci przez skórę. Leczenie hipotermii wykorzystuje dokładnie te same techniki, które są stosowane w celu zapobiegania hipotermii, ale skutkuje przenoszeniem ciepła do organizmu, a nie zatrzymaniem utraty ciepła.

Słowo od Verywell

W większości przypadków zapobieganie hipotermii lub leczenie jej można wykonać po prostu, o ile pacjent jest zidentyfikowany jako przebywa w zimnym środowisku, a następnie pacjent albo zostaje wyprowadzony z zimnego otoczenia (wchodzi do środka w chłodną noc), albo podjęto środki ostrożności, aby uwięzić ciepło w ciele (koce, rękawiczki, kurtki i kubek gorącego kakao).

Łagodna hipotermia nie jest tak naprawdę wielkim problemem, chyba że pozostaje nierozpoznana, ale niezwykle ważne jest, aby nie lekceważyć umiarkowanej lub ciężkiej hipotermii. Dreszcze są dobre. Oznacza to, że hipotermia jest nadal w łagodnym stadium i można ją łatwo odwrócić. Gdy dreszcze ustąpią, musisz poważnie potraktować sytuację i podjąć kroki, aby zachować ciepło pozostawione przez pacjenta, a następnie rozpocząć proces rozgrzewania.

Zimno i sucho jest lepsze niż zimno i mokro. Jeśli pacjent jest przemoczony, traci ciepło 25 razy szybciej, niż gdyby był suchy. Zdejmij mokre ubranie. Może wydawać się sprzeczne z intuicją, aby zdjąć ubranie z bardzo zimnego pacjenta, ale zdjęcie go z mokrego ubrania i zawinięcie w coś suchego może uratować życie pacjenta.