Jak leczy się infekcję dróg moczowych

Infekcje dróg moczowych (ZUM) są często łagodne i czasami mogą ustępować samoistnie po podaniu jedynie dużej ilości płynów i być może łagodnego leku przeciwbólowego dostępnego bez recepty (OTC). Jeśli jednak trwają dłużej niż dwa dni, mogą skorzystać na krótkim kursie antybiotyków. Jest to szczególnie ważne, jeśli infekcja przeniosła się z pęcherza do nerek. W takich przypadkach domowe środki lecznicze i przeciwbólowe raczej nie przyniosą ulgi i mogą zwiększyć ryzyko powikłań.

Domowe środki zaradcze

Podczas gdy antybiotyki są powszechnie przepisywane w leczeniu infekcji dróg moczowych, postawy zmieniły się w ostatnich latach ze względu na rosnącą liczbę przypadków oporności na antybiotykiE colii inne bakterie. Obecnie niektórzy lekarze będą uważać i czekać, jeśli ZUM jest nieskomplikowany i ma niewielkie objawy.

Na przykład w Europie lekarze często wystawiają receptę z 48-godzinnym opóźnieniem do wykorzystania według uznania pacjenta.Podobne praktyki są stosowane przez niektórych lekarzy w Stanach Zjednoczonych.

Niektóre badania sugerują, że wstrzymanie antybiotyków może skutkować większym ryzykiem powikłań ZUM, a większość ekspertów nie przyjęła tej praktyki.

Aby zminimalizować potrzebę stosowania antybiotyków w przypadku niewielkiego ZUM, istnieje kilka wypróbowanych i skutecznych środków, do których należy się zwrócić:

• Pić dużo wody. Po prostu utrzymując sprawny układ moczowy, będziesz w stanie usunąć więcej bakterii krążących w pęcherzu lub nerkach. Staraj się pić nie mniej niż osiem szklanek wody dziennie (lub mniej więcej pół galona). Podczas aktywnej infekcji możesz w razie potrzeby zwiększyć tę liczbę do 16. Celem jest częste oddawanie moczu i oddawanie moczu, nigdy nie zatrzymując go i odchodząc tak często, jak tego potrzebujesz.
• Pij sok żurawinowy. Od dawna chwalony za swoje właściwości w leczeniu ZUM, sok żurawinowy zawiera związki uważane za zapobiegające przywieraniu bakterii do ścian dróg moczowych. Podczas gdy niektórzy naukowcy publicznie wątpili w te twierdzenia, badania z Boston University School of Medicine wykazały, że codzienna szklanka osiem uncji soku żurawinowego, przyjmowana w ciągu 24 tygodni, zmniejszyła nawroty ZUM o prawie 45 procent.
• Zwiększ spożycie witaminy C. Witamina C może pomóc w leczeniu łagodnych infekcji dróg moczowych, zwiększając kwasowość moczu i zmniejszając podatność na bakterie. W razie potrzeby można zwiększyć spożycie poprzez codzienne suplementy diety.

Z drugiej strony należy unikać wszelkich pokarmów i napojów, które mogą podrażniać drogi moczowe i / lub wywoływać objawy, w tym pikantnych potraw, alkoholu, kofeiny i cytrusów.

Umieszczenie poduszki grzewczej, termoforu lub ciepłego kompresu na brzuchu lub plecach może pomóc złagodzić dyskomfort związany z infekcją pęcherza.

Terapie dostępne bez recepty

Leki dostępne bez recepty są głównie stosowane w celu złagodzenia dyskomfortu i bólu ZUM. Najważniejsze z nich to niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak Advil (ibuprofen) lub przeciwbólowe leki przeciwbólowe, takie jak Tylenol (acetaminofen). Ale takie leki nie powinny zastępować antybiotyków.

Kolejny lek, znany jako fenazopirydyna, jest przeznaczony specjalnie do leczenia bólu dróg moczowych, jest dostępny w mniejszych dawkach bez recepty i sprzedawany pod takimi markami jak Azo czy Uristat.

Preparaty o większej mocy są dostępne na receptę i są powszechnie stosowane w celu zmniejszenia bólu do czasu, gdy antybiotyki są w stanie opanować infekcję. Należy unikać alkoholu podczas przyjmowania fenazopirydyny, ponieważ może to spowodować toksyczność wątroby. Częste działania niepożądane obejmują senność, zwiększone pragnienie, ból brzucha, zmęczenie, nudności i wymioty.

Recepty

Chociaż niektórzy mogą chcieć dostać antybiotyki, aby złagodzić ich objawy, leki te powinny być przepisywane przez lekarzy tylko w razie potrzeby (i przez możliwie najkrótszy czas) i stosowane w odpowiedni sposób, aby zmniejszyć ryzyko lekooporności.

Zdecydowana większość ZUM jest wywoływana przez bakterie i jako takie są leczone antybiotykami. Wybór leku zależy w dużej mierze od tego, czy infekcja dotyczy pęcherza (zapalenie pęcherza), czy nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek).

Leczenie zapalenia pęcherza moczowego

Do antybiotyków pierwszego rzutu stosowanych w leczeniu niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego należą:

• Trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMX)
• Monohydrat nitrofurantoiny
• Fosfomycyna

Objawy zapalenia pęcherza zwykle ustępują w ciągu sześciu dni od rozpoczęcia leczenia. Leczenie może potrwać dłużej, jeśli masz nawracające ZUM lub ciężkie objawy ze strony układu moczowego. Częste działania niepożądane obejmują ból głowy, zawroty głowy, rozstrój żołądka, zmęczenie, nudności, wymioty, swędzenie i wysypkę.

Należy unikać nitrofurantoiny i fosfomycyny, jeśli występują oznaki infekcji nerek, w tym ból w boku, gorączka, nudności, wymioty i dreszcze.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek

Około 90% ostrych infekcji nerek można leczyć doustnymi antybiotykami. Najczęściej przepisywane są:

• Fluorochinolony (takie jak cyprofloksacyna i lewofloksacyna)
• Cefalosporyny
• Penicylina
• Amoksycylina
• Augmentin (amoksycylina-klawulanian potasu)

Osoby z łagodniejszymi infekcjami mogą wymagać leczenia tylko przez pięć do siedmiu dni. Natomiast kobiety w ciąży mogą wymagać 7-14-dniowego kursu, podczas gdy osoby z obniżoną odpornością mogą wymagać do 21 dni leczenia. Ciężkie przypadki mogą wymagać połączenia antybiotyków dożylnych (IV) i doustnych.

Fluorochinolony są lekami kategorii C w ciąży (co oznacza, że ​​spowodowały wady wrodzone w badaniach na zwierzętach) i nie powinny być stosowane w czasie ciąży.

Skutki uboczne zalecanych antybiotyków są takie same jak w przypadku zapalenia pęcherza. Jednak niektóre leki (takie jak penicylina) mogą powodować potencjalnie zagrażającą życiu alergię na całe ciało, znaną jako anafilaksja. Nieleczona anafilaksja może prowadzić do wstrząsu, śpiączki, niewydolności serca lub układu oddechowego i śmierci.

Medycyna komplementarna (CAM)

Chociaż zaproponowano wiele alternatywnych podejść do leczenia lub zapobiegania infekcji dróg moczowych, do tej pory brakowało dowodów na ich temat.

Niektóre, takie jak probiotyki, nie wykazały takich samych korzyści dla dróg moczowych, jak inne układy narządów. Inne, takie jak suplementy cynku stosowane do wspomagania terapii ZUM, wykazały, że zwiększają ryzyko powikłań ze strony układu moczowego.

Inne środki ludowe, takie jak czosnek, chrzan, nasturcja iSalvia plebeia—stosowane w tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) - w kilku dostępnych badaniach dotyczących ich stosowania nie wykazano żadnych korzyści w leczeniu lub zapobieganiu ZUM.

Jak wspomniano powyżej, sok żurawinowy to opcja, którą możesz rozważyć. Dostępne są również suplementy żurawinowe, zwykle dostępne w postaci kapsułek.

D-mannoza

Jednym z suplementów diety, który przyciągnął uwagę w ostatnich latach, jest cukier prosty pochodzący z żurawiny i innych roślin znanych jako D-mannoza. W przeciwieństwie do większości cukrów, D-mannoza nie przedostaje się łatwo do krwiobiegu i jest szybko wydalana z organizmu w postaci niezmienionej w 30 do 60 minut.

Ponieważ D-mannoza pozostaje niemetabolizowana, nie podnosi poziomu glukozy we krwi w taki sam sposób, jak inne cukry. Zamiast tego wiąże się z wyściółką przewodu pokarmowego i zapobiega przyczepianiu się bakterii do komórek nabłonka i infekowaniu ich.

Chociaż nie ma dowodów na to, że D-mannoza może leczyć infekcję dróg moczowych, badanie z 2014 roku opublikowane wWorld Journal of Urologystwierdzili, że kobiety, które codziennie przyjmowały proszek D-mannozy, miały mniejszą częstość nawrotów ZUM w porównaniu do kobiet, które przyjmowały placebo.

Co więcej, codzienne stosowanie D-mannozy okazało się równie skuteczne w zapobieganiu nawrotom ZUM, jak codzienne stosowanie antybiotyku nitrofurantoiny.

Mając to na uwadze, suplementy D-mannozy mogą powodować wzdęcia, luźne stolce i biegunkę. Przyjmowana w nadmiernych dawkach istnieje również obawa, że ​​D-mannoza może prowadzić do uszkodzenia nerek. W związku z tym porozmawiaj ze swoim lekarzem przed przyjęciem tego lub jakiegokolwiek innego środka OTC, suplementu lub leku ziołowego.