Przegląd złamań naprężeniowych

Złamanie naprężeniowe jest na ogół wynikiem przeciążenia lub powtarzającego się urazu kości. Znane również jako „złamania zmęczeniowe”, złamanie naprężeniowe występuje, gdy mięśnie stają się zmęczone lub przeciążone i nie są w stanie dłużej absorbować stresu i szoku wynikającego z powtarzającego się uderzenia. Kiedy są zmęczone, mięśnie przenoszą to naprężenie na pobliską kość, czego rezultatem jest małe pęknięcie lub złamanie kości. Najczęstsze złamania stresowe to stopa i podudzie.

Złamania stresowe kości stopy są zwykle spowodowane przetrenowaniem lub przeciążeniem. Mogą być również spowodowane powtarzającym się uderzeniem lub uderzeniem w twardą powierzchnię, takim jak bieganie lub skakanie po betonie. Zbyt gwałtowne wydłużanie czasu, rodzaju lub intensywności ćwiczeń jest kolejną częstą przyczyną złamań stresowych stóp i podudzi. Bieganie w starych, zużytych butach może również prowadzić do złamań stresowych.

Wydaje się, że kobiety są bardziej narażone na złamania naprężeniowe stóp niż mężczyźni. Może to być związane ze stanem zwanym „triadą kobiet-sportowców”, który jest połączeniem złego odżywiania, zaburzeń odżywiania i braku miesiączki (rzadki cykl menstruacyjny), które predysponują kobiety do wczesnej osteoporozy (rozrzedzenie kości). Skutkiem tego typu obniżonej gęstości kości jest wzrost ryzyka złamań stresowych.

Sporty o dużym wpływie, takie jak bieganie, gimnastyka i siatkówka, mogą zwiększać ryzyko złamań spowodowanych stresem. We wszystkich tych sportach powtarzający się nacisk stopy na twardą powierzchnię powoduje uraz i zmęczenie mięśni. Bez odpowiednich butów, dobrej siły mięśni lub odpowiedniego odpoczynku między treningami, u sportowca może dojść do złamania stresowego.

Czynniki ryzyka

Badacze zidentyfikowali kilka czynników, które mogą predysponować sportowców do wielokrotnych złamań kończyn dolnych. Czynniki te obejmują:

• Wysoki podłużny łuk stopy.
• Nierówność długości nóg.
• Nadmierny szpotawość przodostopia (skręt do wewnątrz).
• Brak miesiączki lub nieregularne miesiączki u kobiet-sportowców.
• Wysokie tygodniowe przebiegi treningowe u biegaczy.

Diagnoza

Złamania stresowe mogą być trudne do zdiagnozowania, ponieważ objawy są często niejasne i pojawiają się wolno. Uogólniony ból lub tkliwość kości w obszarze złamania naprężeniowego można początkowo rozpoznać jako uraz lub napięcie mięśni. Złamania przeciążeniowe podudzia) są często błędnie diagnozowane jako szyny goleni we wczesnych stadiach.

W celu zdiagnozowania złamania stresowego lekarz przeprowadzi pełny wywiad i badanie przedmiotowe. Dla sportowców ważne jest, aby wyjaśnić swoją historię treningów, w tym rodzaj ćwiczeń, a także to, ile i jak często trenują.

Zdjęcia rentgenowskie mogą nie ujawnić złamania naprężeniowego, ale są pomocne w wykazaniu oznak przebudowy kości w pobliżu złamania stresowego. MRI lub skan kości jest w stanie lepiej wykazać złamanie stresowe, ale zwykle jest zlecany tylko wtedy, gdy leczenie nie zmniejsza objawów złamania stresowego.

Leczenie złamań stresowych

Najlepszym sposobem leczenia złamania stresowego jest odpoczynek. Robienie sobie przerwy od intensywnych ćwiczeń, takich jak bieganie, i wykonywanie ćwiczeń o niewielkim wpływie, takich jak jazda na rowerze lub pływanie, przez kilka tygodni może pomóc w gojeniu złamanej kości. Jeśli sportowiec przepycha się przez ból i trenuje ze złamaniem stresowym, złamanie może się powiększyć lub przekształcić w chroniczny uraz, który może nigdy nie zagoić się prawidłowo.

Po odpoczynku typowe zalecenia dotyczące leczenia złamań naprężeniowych obejmują:

• Zamrozić obrażenia.
• Wymień zużyte buty.
• Powracaj do sportu stopniowo.
• Wykonuj ćwiczenia odwykowe.

Zapobieganie złamaniom stresowym

Poniższe porady mogą przede wszystkim uchronić Cię przed złamaniami stresowymi:

• Postępuj zgodnie z regułą 10 procent. Postępuj powoli w dowolnym sporcie i stopniowo zwiększaj czas i intensywność, przebieg lub wysiłek.
• Dobrze się odżywiaj i włącz do swojej diety pokarmy bogate w wapń, zwłaszcza jeśli jesteś sportowcem.
• Noś odpowiednie obuwie i wymieniaj buty w razie potrzeby.
• Jeśli zacznie się ból lub obrzęk, natychmiast przerwij aktywność i odpocznij przez kilka dni.
• Jeśli ból nie ustąpi, skontaktuj się z lekarzem.

Każdy ból stopy, który utrzymuje się dłużej niż tydzień, powinien zostać zbadany przez lekarza w celu dokładnej oceny i diagnozy.