Wstrzymanie lub wycofanie środków podtrzymujących życie

Słyszysz o tym w wiadomościach, prawdopodobnie znasz kogoś, kto musiał się z tym zmierzyć lub sam możesz się z tym zmierzyć. Decyzja o tym, kiedy wycofać podtrzymywanie życia lub w ogóle je rozpocząć, jest trudna, pomieszana z mylącymi terminami i silnymi emocjami. Godnym uwagi przypadkiem w mediach był przypadek Terry'ego Schiavo z 2005 roku. Jej sprawa dotyczyła tego, czy jej mąż może podjąć decyzję o zaprzestaniu sztucznego odżywiania. To wywołało ogólnokrajową debatę. Chociaż jej przypadek był bardzo widoczny w wiadomościach, nie jest to jedyny taki przypadek w Stanach Zjednoczonych. Ludzie stają przed decyzją o wstrzymaniu lub wycofaniu aparatury podtrzymującej życie każdego dnia.

Leczenie podtrzymujące życie, znane również jako podtrzymywanie życia, to każde leczenie mające na celu przedłużenie życia bez wyleczenia lub odwrócenia choroby podstawowej. Może to obejmować wentylację mechaniczną, sztuczne odżywianie lub nawadnianie, dializę nerek, chemioterapię i antybiotyki.

Jakość a ilość życia

Postępy w medycynie i technologii pomagają ludziom żyć dłużej. Te postępy w technologii medycznej nie tylko pomagają ludziom żyć dłużej, ale także pomagają przedłużyć życie ludzi, którzy nie byliby w stanie samodzielnie je utrzymać. To wywołuje debatę na temat jakości i ilości życia. Pytania etyczne obejmują:

• Czy pomagamy ludziom żyć dłużej kosztem ich wygody i godności?
• Jeśli nie używamy sztucznych środków do podtrzymywania życia, czy odmawiamy im szansy na dłuższe życie lub pełne wyzdrowienie?
• Co się stanie, jeśli zdarzy się cud, gdy będą podtrzymywani przez życie i zostaną wyleczeni?
• A co, jeśli zdejmiemy je z aparatów podtrzymujących życie i znajdą lekarstwo wkrótce po śmierci?

Kto może podejmować decyzje dotyczące podtrzymywania życia?

Kodeks etyki lekarskiej Amerykańskiego Stowarzyszenia Lekarzy stanowi, że „kompetentny, dorosły pacjent może z wyprzedzeniem sformułować i przedstawić ważną zgodę na wstrzymanie i wycofanie systemów podtrzymywania życia w przypadku, gdy uraz lub choroba czyni tę osobę niekompetentną do podjąć taką decyzję. ”Decyzja ta jest zwykle podejmowana w formie dyrektywy w sprawie zaawansowanej opieki zdrowotnej lub testamentu życiowego. W tym samym dokumencie pacjent może wyznaczyć zastępcę, który podejmie decyzję za niego, jeśli nie jest w stanie. Jeśli nie zostanie wydana zaawansowana dyrektywa i nie zostanie wyznaczony surogat, decyzja o wstrzymaniu lub wycofaniu aparatu podtrzymującego życie należy do najbliższej rodziny, zgodnie z prawem stanowym.

Jak podjąć decyzję

Jeśli staniesz przed tą decyzją lub kimś, kogo kochasz, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest ocena własnych celów i znanych życzeń pacjenta, jeśli takie istnieją. Zbierz wszystkie możliwe informacje o rodzajach środków podtrzymujących życie, których potrzebuje pacjent, w tym o korzyściach i ryzyku każdego z nich. Zapoznaj się z dyrektywą dotyczącą zaawansowanej opieki zdrowotnej, wolą życia lub formularzem preferowanej intensywności opieki pacjenta, jeśli przebywa on w domu opieki. Jeśli jesteś wyznaczonym zastępcą opieki zdrowotnej, miejmy nadzieję, że odbyłeś rozmowę na temat życzeń pacjenta.

Jeśli nie ma dokumentu prawnego, do którego można by się odnieść i nie rozmawiałeś z pacjentem na temat leczenia podtrzymującego życie, podjęcie decyzji może być trudniejsze. Zwykle zalecam zebranie wszystkich bliskich krewnych i być może bardzo bliskich przyjaciół w celu omówienia tego, czego chciałby pacjent. Każda osoba będzie miała własne, niepowtarzalne doświadczenia z pacjentem, z których może skorzystać. Najlepiej, gdy wszyscy bliscy pacjenta zgodzą się na wstrzymanie lub wycofanie resuscytacji. Jeśli nie można podjąć jednomyślnej decyzji, pomocne może być skorzystanie z mediacji. Pracownik socjalny lub kapelan mogą często pomóc w mediacji w trudnych sytuacjach, takich jak te. Decyzja ostatecznie przypadnie wyznaczonemu lub domyślnemu zastępcy, ale jeśli wszyscy bliscy pacjenta będą mogli uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji, może to pomóc w budowaniu bliższych relacji i zapobieganiu urazom (i procesom sądowym).

Po podjęciu decyzji

Decyzja o wstrzymaniu lub wycofaniu środków podtrzymujących życie jest trudna do podjęcia. Radziłbym uzyskać wsparcie emocjonalne w trakcie, a zwłaszcza po podjęciu decyzji. Podjęcie świadomej decyzji, biorąc pod uwagę korzyści, ryzyko i to, czego według Ciebie pacjent chciałby dla siebie, nadal może powodować poczucie winy i niepewność. Porozmawiaj z profesjonalnym doradcą, członkiem duchowieństwa lub nawet dobrym przyjacielem, aby otwarcie ujawnić te uczucia i zacząć sobie z nimi radzić. Skontaktuj się z lokalną agencją hospicyjną, aby znaleźć grupy wsparcia osób, które przeszły lub przechodzą przez to samo, a na koniec daj sobie odpocząć.Możesz podjąć tylko taką decyzję, którą uważasz za najlepszą w danym momencie.