Co to jest schizofrenia dziecięca?

Schizofrenia dziecięca (nazywana również schizofrenią dziecięcą lub schizofrenią o wczesnym początku) to złożone zaburzenie zdrowia psychicznego, które powoduje zniekształcone myślenie, zmienioną percepcję, nietypowe zachowanie oraz nietypowe użycie języka i słów. Występuje bardzo rzadko, dotyczy tylko około 0,04% dzieci.

Jeśli u dziecka zostanie zdiagnozowana schizofrenia dziecięca, wymagane jest szeroko zakrojone leczenie przez całe życie, które obejmuje leki i terapię. Leczenie jest zwykle prowadzone w zespole przez lekarzy i psychiatrów, pracowników socjalnych i rodzinę.

Roberto Di Domenicantonio / EyeEm / Getty Images

Co to jest schizofrenia dziecięca?

Schizofrenia pojawia się zwykle w młodym wieku dorosłym, zwykle u późnych nastolatków do połowy do późnych lat 20., ale może wystąpić w każdym wieku, w tym u dzieci.

Schizofrenia u dzieci występuje bardzo rzadko, występuje u około jednej na 40 000 osób w wieku poniżej 18 lat.

Schizofrenia dziecięca powoduje zaburzenia myślenia, zachowania i emocji. Często powoduje:

• Halucynacje
• Urojenia
• Niezwykle nieuporządkowane myślenie i zachowanie

Kiedy schizofrenia się rozwinie (w dzieciństwie lub w wieku dorosłym), wymaga leczenia przez całe życie. Chociaż objawy mogą się poprawiać i pogarszać, nie ma lekarstwa na schizofrenię i nie ustąpi samoistnie lub po leczeniu. To powiedziawszy, niektóre objawy schizofrenii można skutecznie leczyć za pomocą leczenia, zwłaszcza jeśli zostaną wcześnie zdiagnozowane i natychmiast rozpocznie się leczenie.

Typy według wieku

Niektórzy badacze dzielą schizofrenię na trzy kategorie wiekowe:

• Schizofrenia: występująca u dorosłych w wieku powyżej 18 lat
• Schizofrenia o wczesnym początku: występująca u dzieci w wieku od 13 do 18 lat
• Schizofrenia o bardzo wczesnym początku: Występuje u dzieci w wieku poniżej 13 lat. Wyjątkowo rzadko.

Objawy

Schizofrenia u dzieci wygląda podobnie do schizofrenii u dorosłych, z tym wyjątkiem, że dzieci częściej doświadczają halucynacji słuchowych i na ogół nie rozwijają urojeń ani formalnych zaburzeń myślenia, zanim osiągną przynajmniej połowę okresu dojrzewania.

Objawy mogą wystąpić już w okresie niemowlęcym, ale są bardzo rzadkie u dzieci poniżej 13 roku życia i często pokrywają się z innymi stanami lub nawet typowym rozwojem. Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u swojego dziecka, porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem, aby ustalić przyczynę i poziom niepokoju, niezależnie od tego, czy okaże się, że jest to spowodowane schizofrenią dziecięcą.

Przy wszystkich poniższych objawach dziecko lub nastolatek ze schizofrenią na ogół nie jest świadomy, że te zachowania stanowią problem i nie ma poczucia zachorowania ani nie zdaje sobie sprawy, że coś jest nie tak. Powaga jest widoczna tylko dla innych.

Możliwe wczesne objawy ostrzegawcze u niemowląt

• Długie okresy bezczynności lub nienormalna apatia (mała energia, dużo snu i / lub trudno jest się obudzić, brak czujności lub zwracania uwagi na sygnały wizualne)
• Zbyt rozluźnione lub „wiotkie” ręce lub nogi
• Nienaturalnie nadal
• Płaska postawa w pozycji leżącej
• Niezwykle wrażliwy na jasne światło lub szybkie ruchy

Możliwe znaki ostrzegawcze u małych dzieci

• Przewlekła wysoka gorączka
• Powtarzanie zachowań, fiksacja na temat zachowywania się zgodnie z określonym reżimem, nawet podczas zabawy
• Uporczywy stan rozkojarzenia, niepokoju lub niepokoju
• Ekstremalny poziom lęku przed określonymi wydarzeniami, sytuacjami lub przedmiotami, który nie ustępuje
• Słaba i opadająca postawa

Możliwe wczesne objawy u dzieci w wieku szkolnym

• Halucynacje słuchowe (fałszywe postrzeganie dźwięków. Dźwięki „słyszenia”, których inni nie słyszą), zwykle objawiające się jako głośne dźwięki, szepty lub zbiorowe szmery
• Twierdzi, że ktoś lub coś jest „w mojej głowie” lub „każe mi coś zrobić”
• Ekstremalna wrażliwość na dźwięki i światła
• Częsta rozmowa własna, spędzanie większości czasu na rozmowie i śmiechu z samym sobą, odcinając się od prawdziwych ludzi i otoczenia. (Różni się od posiadania „wyimaginowanego przyjaciela” lub okazjonalnego mówienia do siebie, wspólnego dla wszystkich dzieci.)
• Tendencja do bycia bardzo „odizolowanym” od innych
• Halucynacje wzrokowe (widzenie rzeczy, których w rzeczywistości nie ma). Zwykle obejmuje to smugi lub zawirowania światła lub migające plamy ciemności

Możliwe wczesne objawy u nastolatków i nastolatków

• „Pusty afekt” (uporczywie nieobecny wyraz twarzy)
• Niezręczne, wykrzywione lub niezwykłe ruchy twarzy, kończyn lub ciała
• Podejrzenia dotyczące gróźb, spisków lub spisków (na przykład skarga lub przekonanie, że ktoś został wysłany, aby ich szpiegować)
• Nadmierne rozmyślanie nad niepowodzeniami, postrzeganymi porażkami lub przeszłymi rozczarowaniami
• Niesprowokowana lub nieproporcjonalna drażliwość lub wybuchy złości, które są ekstremalne
• Nieuzasadniona uraza i oskarżenia wobec innych, które są skrajne (takie jak przekonanie, że ich rodzice okradają ich)
• Trudność w podążaniu za jednym ciągiem myśli
• Niezdolność do czytania i odpowiedniego reagowania na niewerbalne „wskazówki” innych osób (takie jak ton głosu, mimika lub mowa ciała)
• Niewłaściwe zachowanie i reakcje na sytuacje społeczne (na przykład głośny śmiech w smutnej chwili)
• Niespójna mowa
• Złe praktyki higieny osobistej lub uchybienia w praktykach higieny osobistej
• Długie okresy wpatrywania się bez mrugnięcia
• Trudność w skupianiu się na obiektach
• Szybko zmieniające się nastroje
• Halucynacje wzrokowe lub słuchowe (widzenie lub słyszenie rzeczy, których inni nie widzą)
• Nagła, bolesna wrażliwość na światło i hałas
• Nagłe, znaczące zmiany wzorców snu, takie jak niemożność zasypiania lub zasypiania (bezsenność) lub nadmierna senność i apatia (katatonia)
• Głośne mówienie do siebie, często powtarzanie lub ćwiczenie rozmów z innymi (rzeczywistymi lub wyimaginowanymi)
• Tendencja do szybkiego przesuwania tematów podczas jednej rozmowy
• Używanie „bzdur” lub zmyślonych słów
• Wycofanie się z przyjaźni, rodziny i zajęć

Nastolatki i nastolatki ze schizofrenią dziecięcą mogą również doświadczać irracjonalnego myślenia, w tym:

• Nadanie „specjalnego znaczenia” wydarzeniom i przedmiotom, które nie mają osobistego znaczenia (na przykład wierzenie, że znana osoba w telewizji przekazuje tajną wiadomość słowami lub gestami)
• Założenie ekstrawaganckiego autorytetu religijnego, politycznego lub innego (jak wiara w Boga)
• Wiara, że ​​inna osoba lub istota kontroluje ich ciało, myśli lub ruchy
• Wiara, że ​​zła siła, duch lub istota „zawładnęło” ich ciałem lub umysłem

Nie przechodź od razu do diagnozy

Im młodsze dziecko, tym mniej prawdopodobne jest, że zachoruje na schizofrenię dziecięcą i tym bardziej prawdopodobne jest, że objawy można przypisać innej chorobie lub w ogóle nie dotyczą. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli coś jest nie tak i nie zakładaj automatycznie, że oznacza to, że Twoje dziecko ma schizofrenię.

W postępującej schizofrenii dziecięcej objawy są podzielone na cztery kategorie:

• Pozytywne objawy
• Objawy negatywne
• Mowa zdezorganizowana
• Zachowania zdezorganizowane lub katatoniczne

Pozytywne objawy

Pozytywne objawy schizofrenii dziecięcej obejmują pojawienie się i nabycie pewnych uczuć, cech i zachowań, których wcześniej nie było. W tym przypadku „pozytywny” nie oznacza korzystnego, ale raczej wskazuje, że coś się zaczęło, a nie zatrzymało.

Pozytywne objawy mogą obejmować:

• Nieuzasadnione przekonania, że ​​ktoś lub coś stanowi zagrożenie lub wyrządza jakąś krzywdę
• Pomieszane myślenie (na przykład trudność w odróżnieniu fikcji (takich jak programy telewizyjne lub sny) od rzeczywistości
• Halucynacje (widzenie, słyszenie lub odczuwanie rzeczy, które nie są prawdziwe)
• Urojenia (pomysły, sytuacje lub zagrożenia, które wydają się prawdziwe, ale nie są w rzeczywistości oparte na rzeczywistości. Zwykle występują co najmniej w okresie dojrzewania, a częściej w okresie wczesnej dorosłości)
• Zachowanie regresywne (na przykład starsze dziecko nagle zachowuje się jak znacznie młodsze dziecko)
• Poważny niepokój
• Poważne zmiany w zachowaniu
• Nagła trudność w odrabianiu lekcji i / lub niemożność zrozumienia materiału, który był wcześniej znajomy
• Żywe, szczegółowe i dziwaczne myśli i pomysły

Negatywne objawy

Negatywne objawy schizofrenii dziecięcej odnoszą się do braku lub utraty określonych zdolności i cech. W tym przypadku „negatywne” nie jest przypisywane, ponieważ cecha lub zachowanie jest szkodliwe lub szkodliwe, ale ponieważ wiąże się z ustaniem poprzedniej cechy lub zachowania lub brakiem cechy lub zachowania, które powinny tam być.

Negatywne objawy mogą obejmować:

• Brak odpowiednich reakcji emocjonalnych (na przykład śmiech w poważnej sytuacji)
• Niemożność utrzymania istniejących przyjaźni i związków oraz poważne trudności w nawiązywaniu przyjaźni
• Brak ekspresji emocjonalnej podczas interakcji z innymi

Zdezorganizowana mowa

Mowa zdezorganizowana opisuje komunikację ustną i pisemną, która jest bezsensowna, zniekształcona lub niemożliwa do naśladowania przez innych.

Może to obejmować:

• Używanie słów i zdań, które nie pasują do siebie
• Wymyślanie słów lub terminów, które dla innych nie mają sensu
• niezdolność do pozostania „na dobrej drodze” w rozmowie

Zachowania zdezorganizowane lub katatoniczne

Odnosi się to do upośledzonych zachowań, które drastycznie wpływają na codzienne funkcje i czynności danej osoby.

Na przykład:

• Angażowanie się w nieodpowiednie czynności lub mowę (np. Wykonywanie nieprzyzwoitych gestów w nieodpowiednim otoczeniu)
• Ekstremalne nastroje i drażliwość
• Noszenie ubrań nieodpowiednich do pogody - na przykład zimowego płaszcza w letnie upały
• Brak lub niewłaściwe nawyki dotyczące higieny osobistej, takie jak brak kąpieli lub niemywanie zębów
• Stan katatoniczny (nagłe zdezorientowanie lub pobudzenie, po którym następuje siedzenie i wpatrywanie się w miejscu jakby „zamrożone”)

Diagnoza

Rozpoznanie schizofrenii dziecięcej może być trudne, szczególnie u małych dzieci. Dzieje się tak częściowo dlatego, że:

• Rozróżnienie między prawdziwymi halucynacjami a normalną dziecięcą zabawą z wyobraźnią może być trudne (na przykład dzieci często mają wyimaginowanego przyjaciela, którego można pomylić z psychozą)
• Dzieci ze słabymi lub słabo rozwiniętymi umiejętnościami językowymi mogą wykazywać zdezorganizowane wzorce myślenia i mowy typowe dla schizofrenii dziecięcej
• Dzieci ze schizofrenią lub bez niej nie zawsze mogą dokładnie lub rzetelnie opisać swoje doświadczenia, co utrudnia zebranie informacji potrzebnych do postawienia diagnozy

W przypadku schizofrenii dziecięcej objawy mogą narastać stopniowo, zamiast mieć nagły lub zauważalny początek. Wczesne oznaki i objawy mogą być niejasne i pozostać niezauważone lub można je przypisać fazie rozwojowej.

Schizofrenia dziecięca może wyglądać jak inne schorzenia (w tym zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i zaburzenia ze spektrum autyzmu), szczególnie we wczesnych stadiach. Z tego powodu ustalenie diagnozy schizofrenii dziecięcej polega na wykluczeniu innych zaburzeń zdrowia psychicznego i stwierdzeniu, że objawy nie są spowodowane nadużywaniem narkotyków, lekami lub stanem chorobowym.

Proces diagnozowania schizofrenii dziecięcej może obejmować:

• Badanie fizyczne: pracownik służby zdrowia Twojego dziecka porozmawia z Tobą i Twoim dzieckiem o ich historii medycznej i objawach. Lekarz przeprowadzi badanie Twojego dziecka, szukając wszystkiego, co mogłoby wyjaśnić objawy, których doświadcza Twoje dziecko.
• Testy i badania przesiewowe: Mogą to być badania krwi lub inne testy laboratoryjne i / lub badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa. Testy te mogą wykluczyć stany z podobnymi objawami. Pracownik służby zdrowia może również badać alkohol i narkotyki.
• Kryteria diagnostyczne schizofrenii: Pracownik służby zdrowia Twojego dziecka lub pracownik służby zdrowia psychicznego może stosować kryteria zawarte w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5), opublikowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Chociaż istnieją pewne różnice między schizofrenią dziecięcą a schizofrenią dorosłych, kryteria diagnozy są zasadniczo takie same.

Pracownik służby zdrowia Twojego dziecka może przeprowadzić lub zlecić ocenę psychologiczną.

Ocena psychologiczna może obejmować:

• Obserwowanie wyglądu i zachowania Twojego dziecka
• Pytanie o myśli, uczucia i wzorce zachowań Twojego dziecka. (Obejmuje to omawianie wszelkich myśli o samookaleczeniu lub krzywdzeniu innych)
• Ocena zdolności Twojego dziecka do myślenia i funkcjonowania na poziomie odpowiednim do wieku
• Ocena nastroju dziecka, niepokoju i możliwych objawów psychotycznych
• Podobnie jak w przypadku egzaminu fizycznego, ocena psychologiczna obejmuje omówienie historii rodziny i osobistej

Przyczyny

Dokładna przyczyna schizofrenii dziecięcej nie jest znana, ale naukowcy zauważyli pewne korelacje, które mogą przyczynić się do jej rozwoju.

Przyczyna schizofrenii jest wieloaspektowa

Naukowcy uważają, że schizofrenia jest spowodowana kombinacją czynników genetycznych, chemii mózgu i środowiska.

Genetyka

Uważa się, że schizofrenia ma składnik dziedziczny. Połączenie genów przekazywanych przez każdego z rodziców może prowadzić do schizofrenii. Obejmuje to:

• Urodzenie się w rodzinie z jednym lub większą liczbą członków rodziny dotkniętych schizofrenią oznacza, że ​​dana osoba ma większe szanse zachorowania na schizofrenię niż osoba urodzona w rodzinie bez historii schizofrenii.
• Po zdiagnozowaniu schizofrenii prawdopodobieństwo, że u rodzeństwa również zostanie zdiagnozowana schizofrenia, wynosi od 7% do 8%.
• Dziecko rodzica ze schizofrenią ma od 10% do 15% szans na rozwój zaburzenia.
• Prawdopodobieństwo, że osoba zostanie zdiagnozowana ze schizofrenią, wzrasta wraz z wieloma dotkniętymi nią członkami rodziny.
• Większe ryzyko zachorowania na schizofrenię mają również dzieci, których ojcowie w momencie poczęcia mieli powyżej 30 lat.

Różnice w mózgu

Naukowcy odkryli zmiany w mózgu, które wskazują, że schizofrenia jest chorobą mózgu. Problemy z niektórymi naturalnie występującymi w mózgu substancjami chemicznymi, takimi jak neuroprzekaźniki dopamina, serotonina i glutaminian, mogą przyczyniać się do schizofrenii. W badaniach neuroobrazowych stwierdzono różnice w budowie mózgu i ośrodkowym układzie nerwowym osób ze schizofrenią.

Podczas gdy nadal prowadzone są badania, aby dowiedzieć się, jak schizofrenia wpływa na mózg, naukowcy uważają, że schorzenie to może mieć związek z:

• Poniżej normalnej ilości istoty szarej: Materia szara składa się z ciał komórek nerwowych (neuronów) w całym ośrodkowym układzie nerwowym. Poniżej normy ilość istoty szarej w płacie skroniowym mózgu (część mózgu odpowiedzialna za przetwarzanie słuchowe i pamięć) i płacie czołowym (przednia część półkuli mózgowej mózgu, odpowiedzialna za przetwarzanie emocji, zatrzymywanie wspomnień, decyzje i mierzenie odpowiedzi społecznych) jest powiązana ze schizofrenią.
• Powiązana utrata istoty szarej w płacie ciemieniowym: Płat ciemieniowy jest częścią mózgu, która przetwarza informacje ze zmysłów i koordynuje informacje przestrzenne.

Układ odpornościowy

Zwiększona aktywacja układu odpornościowego, na przykład w wyniku zapalenia lub chorób autoimmunologicznych, została powiązana ze schizofrenią dziecięcą.

Powikłania, ekspozycje lub stresory w macicy

Chociaż nie zostało to jednoznacznie udowodnione, stresory w macicy u rodzica lub płodu zostały powiązane ze schizofrenią dziecięcą. Mogą to być:

• Niedożywienie matki
• Zażywanie narkotyków lub alkoholu przez matkę
• Narażenie na niektóre czynniki hormonalne lub chemiczne
• Narażenie na określone wirusy lub infekcje
• Ekstremalny stres

Środowiskowy

Niektóre inne czynniki środowiskowe, które zostały powiązane z rozwojem schizofrenii, obejmują:

• Używanie leków psychoaktywnych (zmieniających umysł) w wieku nastoletnim
• Regularne używanie konopi indyjskich przed osiągnięciem dorosłości (było to związane ze schizofrenią, ale jak dotąd nie określono jej przyczyny. Potrzebne są dalsze badania).
• Zaniedbanie lub złe traktowanie w dzieciństwie (było to związane z rozwojem objawów schizofrenii, ale potrzebne są dalsze badania).

Czy osoby ze schizofrenią mają wiele osobowości?

Istnieje powszechne błędne przekonanie, że osoby ze schizofrenią mają „wiele osobowości” lub „osobowości podzielone”. To nie prawda. Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (wcześniej nazywane zaburzeniem osobowości mnogiej) jest zaburzeniem psychicznym całkowicie odrębnym od schizofrenii.

Leczenie

Schizofrenia dziecięca jest często traktowana jako zespół kierowany przez psychiatrę dziecięcego. Zespół Twojego dziecka może obejmować niektóre lub wszystkie z poniższych:

• Psychiatra, psycholog lub inni terapeuci
• Pielęgniarka psychiatryczna
• Pracownik socjalny
• Członkowie rodziny
• Farmaceuta
• Kierownik przypadku (koordynujący opiekę)

Przebieg leczenia zależy od wieku dziecka, nasilenia objawów i innych czynników łagodzących - ale leczenie zwykle obejmuje co najmniej jedną z następujących opcji:

Leki

Leki stosowane w schizofrenii dziecięcej są na ogół takie same, jak w przypadku schizofrenii dorosłych, chociaż niektóre z nich nie są formalnie zatwierdzone do stosowania u dzieci. Leki przeciwpsychotyczne są często stosowane do kontrolowania niektórych pozytywnych objawów schizofrenii dziecięcej. Leki przeciwpsychotyczne dzielą się na dwie kategorie:

Leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji

Leki te są nowsze i ogólnie są preferowanym wyborem, ponieważ mają zwykle mniej skutków ubocznych związanych z ruchem niż niektóre starsze leki przeciwpsychotyczne.

Niektóre z leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji zatwierdzonych przez Food and Drug Administration (FDA) do leczenia schizofrenii u nastolatków w wieku 13 lat i starszych obejmują:

• Arypiprazol (Abilify)
• Olanzapina (Zyprexa)
• Kwetiapina (Seroquel)
• Risperidon (Risperdal)
• Paliperydon (Invega) (zatwierdzony przez FDA dla dzieci w wieku 12 lat i starszych)

Skutki uboczne leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji obejmują:

• Przybranie na wadze
• Wysoki poziom cukru we krwi
• Wysoki cholesterol
• Opanowanie
• Aktywacja / niepokój

Leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji

Chociaż te leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji są zwykle tak samo skuteczne, jak leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji, wiążą się z większym ryzykiem wystąpienia pewnych potencjalnie poważnych neurologicznych skutków ubocznych, w tym późnej dyskinezy związanej z zaburzeniami ruchu, które mogą być odwracalne lub nie. Z tego powodu są one generalnie używane w przypadku dzieci tylko wtedy, gdy inne opcje nie są skuteczne, tolerowane lub dostępne.

Niektóre z leków przeciwpsychotycznych pierwszej generacji zatwierdzonych przez FDA do leczenia schizofrenii u dzieci i nastolatków obejmują:

• Chlorpromazyna dla dzieci w wieku 13 lat i starszych
• Haloperidol dla dzieci od 3 lat
• Perfenazyna dla dzieci w wieku 12 lat i starszych

Uważaj na interakcje lekowe

Leki stosowane w leczeniu schizofrenii dziecięcej mogą negatywnie oddziaływać z innymi lekami. Pamiętaj, aby poinformować lekarza swojego dziecka o przyjmowanych lekach na receptę lub bez recepty, a także o witaminach, suplementach lub produktach ziołowych / naturalnych. Uliczne narkotyki i alkohol również mogą mieć wpływ na ten lek. Zachęcaj swoje dziecko lub nastolatka do uczciwości wobec lekarza w sprawie używania narkotyków i alkoholu.

Psychoterapia

Czasami nazywana terapią rozmową, psychoterapia może być stosowana razem z lekami, aby pomóc w leczeniu schizofrenii dziecięcej. Psychoterapia może obejmować Twoje dziecko, jego rodzinę lub jedno i drugie.

• Terapia indywidualna: Psychoterapia może pomóc dziecku w zmaganiach w szkole, nawiązywaniu przyjaźni i radzeniu sobie z objawami. Terapia poznawczo-behawioralna jest popularną formą psychoterapii stosowaną u dzieci ze schizofrenią.
• Terapia rodzinna: Psychoterapia, która obejmuje całą rodzinę, to świetny sposób, aby wesprzeć dziecko chore na schizofrenię i pomóc członkom rodziny w uzyskaniu wsparcia i informacji, których potrzebują.

Trening umiejętności życiowych

Celem treningu umiejętności życiowych jest pomoc dziecku w funkcjonowaniu na poziomie odpowiednim do wieku. Chociaż nie jest to możliwe w przypadku wszystkich dzieci, trening umiejętności życiowych pomaga im osiągnąć najlepszy potencjał. Trening umiejętności może obejmować:

• Trening umiejętności społecznych i akademickich: Dzieci ze schizofrenią często mają trudności w relacjach z innymi, w szkole oraz w codziennych czynnościach, takich jak dbanie o siebie. Po odpowiednim przeszkoleniu mogą doskonalić umiejętności potrzebne do odniesienia sukcesu w tych obszarach.
• Rehabilitacja zawodowa i zatrudnienie wspomagane: Dla nastolatków ze schizofrenią zdobycie i utrzymanie zatrudnienia jest trudne. To szkolenie pomaga nastolatkom ze schizofrenią w rozwijaniu umiejętności zawodowych.

Hospitalizacja

Nie zawsze można bezpiecznie leczyć schizofrenię dziecięcą w domu. W okresie kryzysu lub gdy objawy są ciężkie, może być konieczne leczenie szpitalne, aby zapewnić dziecku bezpieczeństwo i zapewnić mu właściwy sen, higienę i odżywianie.

Po ustabilizowaniu się ciężkich objawów w szpitalu możliwa może być częściowa hospitalizacja (zorganizowany program opieki ambulatoryjnej dla usług psychiatrycznych) lub opieka stacjonarna może być opcją, jeśli dziecko nie jest gotowe lub nie może wrócić do domu.

Korona

Życie ze schizofrenią dziecięcą jest trudne dla Twojego dziecka i całej rodziny. Oprócz formalnego leczenia są rzeczy, które możesz zrobić, aby wesprzeć swoje dziecko, swoją rodzinę i siebie.

Jak wspierać swoje dziecko

• Zachowaj swoje dziecko na wizytach u lekarza i poproś o skierowanie do specjalistów, takich jak psychiatra dziecięcy, jeśli to konieczne.
• Współpracuj ze szkołą Twojego dziecka, aby wdrożyć i przestrzegać planu leczenia. Ustawa o niepełnosprawnościach Amerykanów (ADA) i sekcja 504 ustawy o prawach obywatelskich pomagają zapewnić, że szkoły publiczne spełniają potrzeby edukacyjne wszystkich dzieci. Jesteś adwokatem swojego dziecka.
• Zdobądź wiedzę na temat schizofrenii dziecięcej i bądź na bieżąco z nowymi badaniami i informacjami.
• Przyjrzyj się pomocy społecznej, zarówno teraz, jak i w przyszłości. Większość dzieci ze schizofrenią nadal potrzebuje wsparcia i pewnego poziomu opieki w wieku dorosłym.
• Pomóż swojej rodzinie skupić się na celach. Życie ze schizofrenią dziecięcą to ciągły proces, który może powodować stres u każdego. Skoncentrowanie się na celach może pomóc.

Jak o siebie zadbać

• Dołącz do grupy wsparcia.
• Chroń swoje zdrowie psychiczne, szukając profesjonalnej pomocy, jeśli czujesz się przytłoczony.
• Odkryj zdrowe miejsca, które pomogą Tobie i Twojej rodzinie kierować energię lub frustrację, takie jak hobby, ćwiczenia i zajęcia rekreacyjne.
• Regularnie poświęć trochę czasu na dekompresję i relaks, nawet jeśli musisz to zaplanować. Stwórz możliwości dla każdego członka swojej rodziny, aby mieć własny, bardzo potrzebny czas w samotności.

Perspektywy

Nieleczona (a czasami z leczeniem) schizofrenia dziecięca może prowadzić do krótko- i długoterminowych powikłań, takich jak:

• Zaburzenia zdrowotne, medyczne i dodatkowe zaburzenia psychiczne
• Nadużywanie substancji
• Problemy prawne i finansowe
• Izolacja społeczna
• Konflikt rodzinny
• Niezdolność do pracy, chodzenia do szkoły lub samodzielnego życia
• Samookaleczenia
• Samobójstwo, próby samobójcze i myśli samobójcze

Pomoc jest dostępna

Jeśli Ty lub Twoje dziecko macie myśli samobójcze, należy skontaktować się z National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 1-800-273-8255 w celu uzyskania wsparcia i pomocy przeszkolonego doradcy.

Jeśli ty lub ktoś bliski jesteście w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.

Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.

Rokowanie

Chociaż nie ma lekarstwa, leczenie schizofrenii dziecięcej może być całkiem skuteczne. Przy odpowiednim leczeniu dzieci i nastolatki często są w stanie osiągnąć kamienie milowe w szkole, w pracy i życiu osobistym - wiele z nich dorasta, by pójść na studia, pracować i mieć rodziny.

Leczenie schizofrenii dziecięcej jest najskuteczniejsze, gdy schorzenie zostanie wykryte wcześnie i rozpoczyna się plan leczenia. Inne czynniki wpływające na skuteczne leczenie schizofrenii obejmują:

• Podstawa wsparcia i świadomości rodziny i szkoły.
• Pozostawanie pod opieką świadczeniodawcy w celu leczenia terapeutycznego i regularnego monitorowania
• Poszukiwanie profesjonalnego leczenia, gdy tylko pojawią się objawy
• Przyjmowanie przepisanych leków dokładnie zgodnie z zaleceniami i tak długo, jak są zalecane (leki są często potrzebne przez długi czas lub nawet przez całe życie)

Kolejne leczenie jest niezbędne

Niezależnie od tego, czy zaczyna się w dzieciństwie, czy w wieku dorosłym, schizofrenia jest chorobą trwającą całe życie. Postępowanie jest w toku i należy je uważnie obserwować, aby zapewnić sukces, nawet jeśli dana osoba poczuje się lepiej lub objawy ustąpią. Zawsze skonsultuj się z lekarzem dziecka przed zmianą planu leczenia.

Słowo od Verywell

Chociaż schizofrenia dziecięca jest trudna dla Twojego dziecka i całej Twojej rodziny, dostępne jest skuteczne leczenie. Jeśli Twoje dziecko wykazuje oznaki schizofrenii dziecięcej, zabierz je do lekarza. Jeśli Twoje dziecko otrzyma diagnozę schizofrenii dziecięcej, pracuj z zespołem zdrowia psychicznego Twojego dziecka, aby opracować plan leczenia i znaleźć sposoby, aby Twoja rodzina mogła uzyskać potrzebne wsparcie. Rozpoznanie schizofrenii dziecięcej może być przerażające, ale przy odpowiedniej pomocy jest możliwe do opanowania.