Pomimo przepisów eliminujących ołów z produktów takich jak farba i benzyna, w Stanach Zjednoczonych nadal istnieje ryzyko narażenia na ołów i zatrucia.
Nie ma na to lepszego przykładu niż kryzys z 2016 r. We Flint w stanie Michigan, w którym ponad 100 000 mieszkańców było narażonych na działanie ołowiu z powodu przestarzałej instalacji wodociągowej i niewystarczających urządzeń do uzdatniania wody. W następnym roku po kryzysie wiele badanych dzieci miało wysoki poziom ołowiu w organizmie.
Narażenie na ołów może nastąpić w wyniku kontaktu z ołowiem w powietrzu, kurzu domowym, glebie, wodzie i produktach handlowych. Ciągłe narażenie przez miesiące lub lata może ostatecznie doprowadzić do zatrucia ołowiem.
© Verywell, 2018Czynniki ryzyka
Według raportu Agencji ds. Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób (ATSDR), dzieci są najbardziej narażone na zatrucie ołowiem z kilku powodów:
- Bardziej prawdopodobne jest, że połkną cząsteczki ołowiu z powodu zachowań ręka-usta.
- Wchłaniają połknięty ołów łatwiej niż dorośli.
- Mają szybsze tempo oddychania i wdychają więcej unoszących się w powietrzu cząstek w zależności od masy ciała.
- Znajdują się bliżej ziemi i częściej wdychają cząsteczki w glebie lub na ziemi.
Inne czynniki mogą stanowić zagrożenie zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Najważniejszym z nich jest mieszkanie w nieodnowionym budynku wybudowanym przed 1978 r. (Rokiem, w którym ołów został oficjalnie zakazany w produktach lakierniczych).
Już sam ten czynnik przekłada się na większe ryzyko zatrucia ołowiem wśród ubogich społeczności etnicznych, w których powszechne jest mieszkanie niespełniające norm.
Według CDC dzieci afroamerykańskie są cztery razy bardziej narażone na zatrucie ołowiem niż dzieci białe.
Oto osiem najczęstszych źródeł narażenia na działanie ołowiu w Stanach Zjednoczonych.
Farba
Farba może być najbardziej rozpoznawalnym źródłem narażenia na ołów w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie z raportem wydanym przez Amerykańską Agencję Ochrony Środowiska (EPA), ryzyko jest znaczne w każdym domu zbudowanym przed 1978 r. I ma tendencję do wzrostu, im starszy jest dom.
Ustalenia EPA dotyczące ołowianej farby w domach
Według EPA farbę ołowiową można znaleźć w:
- 24% domów wybudowanych w latach 1960-1977
- 69% domów wybudowanych w latach 1940-1959
- 87% domów wybudowanych przed 1940 rokiem
Ryzyko narażenia jest największe wszędzie tam, gdzie stara farba łuszczy się, odpryskuje, kreduje, pęka lub jest wilgotna. Jest to szczególnie ważne w przypadku ram okiennych, drzwi, balustrad, werand i poręczy, gdzie ręce mogą łatwiej zbierać odpryski i cząsteczki farby.
Podczas gdy farba ołowiowa zakopana pod nową farbą nie stanowi problemu, każda renowacja domu, która obejmuje zeskrobanie tynku lub farby, może stanowić okazję do ekspozycji. Chociaż mycie na mokro, odkurzanie i maski na twarz mogą znacznie zmniejszyć ryzyko, Agencja Ochrony Środowiska zaleca wyprowadzanie dzieci lub kobiet w ciąży z domu do czasu zakończenia remontu.
Gleba
Ołów jest naturalnie występującym metalem, który można rozpoznać po niebieskawo-szarym zabarwieniu.
Naturalne stężenie ołowiu w glebie jest na ogół niskie i nie jest uważane za zagrożenie. Wyjątkiem jest gleba miejska zanieczyszczona łuszczącą się farbą ze starszych domów lub budynków.
Gleby sąsiadujące z obszarami o dużym natężeniu ruchu również budzą niepokój, a niektóre badania sugerują, że od czterech do pięciu milionów ton ołowiu używanego w benzynie nadal pozostaje w glebie i pyle.
Jeśli Twój dom jest starszy, EPA zaleca sprawdzenie zewnętrznej części pod kątem łuszczenia się lub niszczenia farby.
Jeśli znajdziesz ślady ołowiu w ziemi wokół domu, możesz uniknąć śledzenia go w środku, używając wycieraczek wewnątrz i na zewnątrz domu oraz zdejmując buty przed wejściem.
Jeśli nie możesz sobie pozwolić na odmalowanie domu, powinieneś rozważyć posadzenie krzewów w pobliżu domu, aby zniechęcić dzieci do zabawy w ziemi.
woda
Ołów zwykle nie występuje w jeziorach i innych naturalnych źródłach wody, ale może dostać się do sieci wodociągowej i domowej instalacji wodociągowej, jeśli starsze rury nie zostaną wymienione i zaczną korodować. Dzieje się tak nawet wtedy, gdy same rury nie są wykonane z ołowiu.
Do 1986 r. Rury metalowe były powszechnie łączone za pomocą lutu ołowiowego.Tak więc, nawet jeśli same rury zawierają mniej niż 8 procent ołowiu (dopuszczalny próg zgodnie z obowiązującym prawem), lut używany do ich łączenia może mieć niezwykle wysoki poziom ołowiu. Dopóki woda nie zostanie przetestowana, tak naprawdę nie ma sposobu, aby się tego dowiedzieć.
EPA twierdzi, że nawet przy wzmożonych wysiłkach mających na celu kontrolowanie publicznego zaopatrzenia w wodę, około 20% narażenia człowieka na ołów stanowi woda pitna.
Istnieją inne źródła ołowiu w naszej wodzie, które również są pomijane. Jednym z takich przykładów są fontanny do picia w starszych szkołach, które w wielu stanach nie podlegają inspekcji. W 2017 roku szkoła podstawowa w San Diego odkryła to dopiero po tym, jak pies terapeuta odmówił picia wody z fontanny.
Ceramika i kryształ
Niektóre farby i glazury używane do dekoracji ceramiki i ceramiki zawierają znaczne ilości ołowiu i jako takie nie są przeznaczone do stosowania na zastawach stołowych lub naczyniach do serwowania. Po umieszczeniu w nich jedzenia lub napojów ołów może łatwo wypływać i zostać połknięty.
Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku starszej ceramiki i wyrobów ceramicznych, które są bardziej podatne na odpryski i zniszczenia. Szczególny niepokój budzi importowana tradycyjna ceramika, która może być oznaczona jako „bezołowiowa”, ale nadal zawiera nadmierne ilości wydobywalnego metalu. Ostrzeżenie z 2010 r. Wydane przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków poinformowało konsumentów o ryzyku po wykryciu wysokiego poziomu ołowiu w importowanych wyrobach ceramicznych z Meksyku.
Jeśli masz szkło ołowiowe, EPA odradza używanie go codziennie lub do przechowywania żywności lub płynów.
Problem dotyczy również kryształu ołowiowego. Dekantery są szczególnie problematyczne, ponieważ wino, likiery i kwaśne soki mogą sprzyjać przenoszeniu ołowiu do zdekantowanego płynu.
Tradycyjne leki i produkty spożywcze
Tradycyjne leki powinny budzić obawy, ponieważ w Stanach Zjednoczonych są w dużej mierze nieuregulowane.
Leki ajurwedyczne i środki ludowe importowane z Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Bliskiego Wschodu, Republiki Dominikany i Meksyku są przedmiotem szczególnej troski, ponieważ nie ma możliwości oceny, w jaki sposób składniki zostały pozyskane, w jaki sposób zostały rafinowane lub przetworzone oraz w jakich warunkach zostały wyprodukowane.
W rzeczywistości ołów, siarka, arsen, miedź i złoto są celowododanywielu ajurwedyjskim lekarstwom z przekonaniem, że przynoszą one korzyści zdrowotne, twierdzą naukowcy z Yale University School of Medicine.
Leki ludowe o wysokim ryzyku wystąpienia ołowiu
CDC zidentyfikowało wśród leków ludowych wysokie ryzyko narażenia na ołów:
- Azarcon i greta: Latynoskie tradycyjne leki przyjmowane na rozstrój żołądka
- Ba-baw-san: chiński preparat ziołowy stosowany w leczeniu kolki
- Daw tway: środek wspomagający trawienie stosowany w Tajlandii i Birmie
- Ghasard: indyjska medycyna ludowa stosowana jako tonik
Co więcej, podejrzane są nie tylko leki; niepokój budzą również importowane cukierki i kosmetyki.
Należy unikać importowanych cukierków z Meksyku, Malezji, Chin i Indii (zwłaszcza o smaku tamaryndowca, chili w proszku lub niektórych soli), ponieważ często mają one podwyższony poziom ołowiu. To samo dotyczy tradycyjnych kosmetyków, takich jak Kohl używanego na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Azji Południowo-Wschodniej do konturowania oczu.
Należy unikać nawet importowanych kosmetyków codziennego użytku, takich jak szminki i kredki do oczu, ponieważ nie podlegają one rygorystycznym testom przed wprowadzeniem na rynek zgodnie z amerykańską federalną ustawą o żywności, lekach i kosmetykach.
Zawody i hobby
Według EPA większość przypadków zatrucia ołowiem u dorosłych jest wynikiem narażenia w miejscu pracy. Każdy, kto wykonuje te zawody lub czynności, może potencjalnie wprowadzić do swoich domów ołów.
Branże, w których ryzyko narażenia na ołów jest wysokie, obejmują:
- Naprawa i malowanie karoserii
- Produkcja amunicji i pocisków
- Produkcja i recykling baterii
- Budowa (szczególna renowacja lub modernizacja)
- Instrukcja strzelnicy
- Produkcja szkła lub kryształu
- Wytapianie ołowiu
- Produkcja ołowianych wag
- Recykling posiłków
- Górnictwo
- Produkcja cyny
- Naprawa instalacji wodno-kanalizacyjnych i chłodnic
- Okrętownictwo
- Spawanie stali
Jeśli często jesteś narażony na kontakt z ołowiem, możesz ograniczyć narażenie innych, biorąc prysznic lub zmieniając ubranie i buty przed wejściem do domu lub dotknięciem członków rodziny.
Zagrożeni są również hobbyści, którzy angażują się w następujące działania:
- Malarstwo artystyczne
- Naprawa samochodów
- Lutowanie elektroniki
- Wyrób ceramiki szkliwionej
- Lutowanie metali
- Formowanie kul, ślimaków lub obciążników wędkarskich
- Produkcja witraży
- Strzelanie z broni palnej
Zabawki
Zabawki wyprodukowane w krajach, w których użycie ołowiu nie jest ograniczone, również mogą stanowić zagrożenie. Niepokojące jest to, że często istnieje niewielka możliwość dowiedzenia się, czy importowana zabawka jest bezpieczna, ponieważ nie ma systemów rutynowego ich sprawdzania.
Od czasu wprowadzenia nowych przepisów importowych przez amerykańską Komisję ds.Bezpieczeństwa Produktów w 2008 roku, liczba wycofań zabawek z ołowiem spadła z 19 w 2008 roku do zera w 2017 roku.
Nie tylko importowane zabawki budzą niepokój: zabytkowe zabawki, pudełka śniadaniowe, a nawet stare kredki mogą zawierać nadmierne ilości ołowiu.
W związku z tym lepiej przechowywać te przedmioty w gablocie lub wyrzucić je, jeśli nie są uważane za pamiątkę.
Ciąża
Gdy ołów dostanie się do organizmu, może gromadzić się w wielu tkankach, w tym w mózgu, jelitach, nerkach, wątrobie i kościach.
W czasie ciąży złogi ołowiu w kościach mogą być szczególnie problematyczne, ponieważ zmiany metaboliczne mogą wywołać przemijającą utratę kości biodra. W takim przypadku ołów może przedostać się do systemu i podnieść toksyczność do niebezpiecznego poziomu.
Jeśli płód jest narażony na działanie ołowiu, istnieje zwiększone ryzyko niskiej masy urodzeniowej, przedwczesnego porodu, a nawet poronienia.
Codzienne stosowanie suplementu wapnia w czasie ciąży może znacznie przeciwdziałać efektowi.
Jak rozpoznaje się zatrucie ołowiem
