Wpływ zapalenia stawów na rodziny

W życiu osoby, która musi żyć z przewlekłą chorobą, taką jak artretyzm, zachodzi wiele zmian. Wpływa nie tylko na osobę chorą, ale także znacząco wpływa na otaczające ją osoby, a zwłaszcza na ich rodzinę.

Małżonka

Życie z przewlekłym zapaleniem stawów może mieć duży wpływ na małżeństwo. Prawdopodobnie nastąpią zmiany stylu życia, gdy ograniczenia fizyczne staną się bardziej powszechne. Ponieważ ograniczenia stają się narzucające, niektóre działania mogą wymagać ograniczenia. Życie towarzyskie małżeństwa to jedna rzecz, na którą może mieć wpływ, ponieważ małżonek z zapaleniem stawów nie jest w stanie zrobić tak dużo. Chociaż działania ograniczające mogą być konieczne, aby pomóc kontrolować ból i zmęczenie, zdrowy małżonek może być sfrustrowany, ponieważ wpływa to również na ich życie społeczne.

Inną konsekwencją życia z przewlekłym zapaleniem stawów jest to, jak zmienia to obowiązki rodzinne. Obowiązki i obowiązki mogą wymagać przeniesienia na innego członka rodziny, który będzie w stanie lepiej sobie z tym poradzić. Może to stworzyć stresującą sytuację zarówno dla osoby, która musi wziąć na siebie większą odpowiedzialność, jak i dla osoby, która musi przyznać, że stała się bardziej zależna. Odpowiedzialność finansowa to kolejny obszar, który może wymagać modyfikacji, jeśli pacjent z zapaleniem stawów był głównym żywicielem rodziny i jeśli zmiana kariery jest wymuszona przez niepełnosprawność.

Rozwiązanie: wymagana jest cierpliwość i gotowość do otwartego komunikowania obaw, obaw i niepokojów. Aby kontynuować pracę w zespole, należy osiągnąć porozumienie między partnerami.

Małe dzieci

Małe dzieci są bardzo zależne od swoich rodziców. Kiedy rodzic cierpi na przewlekłe zapalenie stawów, dziecko prawdopodobnie dorośnie, podchodząc do choroby tak, jak obserwuje, jak zbliża się do niej rodzic. Jeśli dziecko zauważy akceptację, będzie odzwierciedlać akceptację. Najtrudniejsze dla rodzica jest to, gdy zdają sobie sprawę, że nie mogą zrobić z dzieckiem tak dużo, zwłaszcza w sensie fizycznym. Należy skupić się na rzeczach, które nadal możecie wspólnie robić. Ilość czasu spędzanego razem staje się drugorzędna w stosunku do czasu jakościowego.

Rozwiązanie: Małe dzieci raczej nie będą zadawać wielu pytań na temat zapalenia stawów, jednak bądź otwarty na rozwiązywanie ich obaw. Daj im do zrozumienia, że ​​zapalenie stawów nie jest śmiertelną chorobą i daj im poczucie, że wszystko jest pod kontrolą. Pozwól im czuć się bezpiecznie.

Młodzież

Postępowanie z nastolatkami różni się od zajmowania się małymi dziećmi. Nastolatki są starsze i potrafią czytać, uczyć się i rozumieć bardziej złożone informacje. Prawdopodobnie będą mieli więcej pytań dotyczących choroby i wynikającej z niej sytuacji rodzinnej. Nastolatki zazwyczaj stają się bardziej niezależne właśnie wtedy, gdy możesz ich bardziej potrzebować. W czasach, gdy ich pomoc przy pracach domowych może być potrzebna, są na etapie, w którym chcą robić mniej. Z tego powodu może dojść do konfliktu, ale jeśli wszyscy zainteresowani zdadzą sobie sprawę, że z większą odpowiedzialnością wiąże się większy przywilej, można zachować wyjątkowy kompromis.

Rozwiązanie: odpowiedz na wszystkie pytania, które mogą zadawać nastolatki, zdając sobie sprawę z ich potrzeby zrozumienia sytuacji. Zrealizuj ich potrzeby emocjonalne w tym okresie ich życia. Stwórz i utrzymuj atmosferę dawania i brania, dzięki której ich niezawodność zostanie uznana za dojrzałość i nagrodzona przywilejami.

Rodzice

Rodzicom bardzo trudno jest poradzić sobie z chorobą ich syna lub córki. Poza tym, że czuje się źle z oczywistego powodu, że ich dziecko ma problem, rodzic często czuje się w jakiś sposób odpowiedzialny. Rodzic może czuć, że odziedziczyłeś to po nim lub że to on spowodował. Zazwyczaj rodzice mogą mieć dwie różne reakcje na tę chorobę. Rodzice, którzy zdecydują się zaprzeczyć problemowi, stają się „ignorantami”. Okazują coraz mniejszą troskę, zadają coraz mniej pytań i bagatelizują chorobę. W przeciwieństwie do tego rodzice mogą zdecydować się na nadmierne zaniepokojenie. Ci rodzice czują całkowitą odpowiedzialność za Ciebie i potrzebę opieki nad Tobą. Ignorują fakt, że możesz o siebie zadbać. Stają się „duszącymi”.

Rozwiązanie: Spróbuj omówić konflikt i zobacz, czy można osiągnąć porozumienie tam, gdzie zarówno rodzic, jak i dziecko mają zaspokojone potrzeby. Jeśli rodzice nie chcą zmienić swojego nastawienia, skoncentruj się na poprawie samopoczucia.

Rodzeństwo

Między rodzeństwem mogą wystąpić różne emocje, gdy jedno z nich ma chorobę, a drugie jest zdrowe. Rodzeństwo z chorobą może czasami odczuwać zazdrość, zazdrość lub urazę do rodzeństwa, które zostało pobłogosławione łatwiejszym życiem. Zdrowe rodzeństwo również może odczuwać zazdrość, aby zwrócić szczególną uwagę na niezdrowe rodzeństwo. Litość wobec niezdrowego rodzeństwa również może się rozwinąć. Rozpoznając różnice, a jednocześnie nie rozumiejąc, dlaczego okoliczności są takie, jakie są, rodzeństwo może być zmuszone do radzenia sobie ze złożonymi emocjami.

Rozwiązanie: wszyscy zainteresowani muszą zdać sobie sprawę, że sprawy mają się w określony sposób, nawet jeśli są niewytłumaczalne. Po raz kolejny zrozumienie i komunikacja są krytyczne. Rodzeństwo musi zaakceptować rzeczywistość sytuacji i pozwolić sobie nawzajem na osiągnięcie wszystkiego, co jest możliwe.